Horst in oude ansichten (4) – De Oude Lind

Knerpend grind. Met de achteloze nonchalance van de welgestelde parkeert de plaatselijke notabele z’n grijsgroene slee onder de majestueuze oude linde. Bewonderende blikken van de terrasbezoekers op hun stoeltjes met zittingen van gevlochten plastic draad die diepe sporen achterlaat op de achterkant van bovenbenen en kont. Als hij de deur achter zich dicht heeft gedaan, wordt het binnen stil. Buiten vertonen de eerste wolken zich aan de hemel.

De Oude Lind. Hotel, café, restaurant. Maar vooral uitspanning. Sinds mensenheugenis. Voor al uw feesten en partijen. Koffietafels. Recepties. Bruiloften. Etentjes. Vergaderingen. Boekpresentaties. Kegelbaan niet te vergeten. Pleisterplaats van vertegenwoordigers. ‘Een uitsmijter ham graag, met drie eieren. En een koffie. Kan ik hier misschien ergens telefoneren?’

De hoogtijdagen waren begin jaren zeventig, toen ik er voor het eerst kwam, vermoedelijk al voorbij. Veel leven heb ik er in elk geval nooit in kunnen ontdekken. Te weinig ziel, te veel zoals-het-hoort. Middelmaat als hoogste streven. Stiltes, doorbroken door gefluister achter de hand. Met elke nieuwe exploitant leek het een beetje minder te worden. Toen het woord uitspanning werd bijgezet in het curiositeitenkabinet was het ook gedaan met De Oude Lind. Ingehaald door de tijd. Voorgoed gevallen in het gat tussen chique en hip.

Intermezzo – Chin. Ind. Restaurant New Fong Shou

I
‘De échte Chinees-Indische restaurants verdwijnen in rap tempo uit het straatbeeld. Ze worden omgebouwd tot sushi- of wokrestaurants, vervangen door hippe nieuwe horeca of simpelweg gesloten.’ Aldus Mark van Wonderen, auteur van Chin. Ind. Spec. Rest. Een verdwijnend Nederlands fenomeen.

II

Chin. Ind. restaurant New Fong Shou aan de Gebroeders van Doornelaan in Horst is niet omgebouwd tot sushi- of wokrestaurant en al evenmin vervangen door hippe nieuwe horeca. Het lijkt een tijdje geleden simpelweg gesloten. Het pand oogt haveloos. Het achterstallig onderhoud druipt ervan af. De vaalgrijze en vaalbeige gordijnen maken de aanblik nóg deprimerender.  

III
In 2018 stond New Fong Shou nog in volle glorie te shinen in het meesterwerk van Mark van Wonderen als nummer 999 van de 1090 Chinees-Indische restaurants die Nederland op dat moment nog telde.

Het wit was destijds aanzienlijk witter, het rood roder. Ook toen al die grijze gordijnen, op de begane grond zelfs fraai gedrapeerd. Drie oranjerode lampionnetjes. Ter verfraaiing waarschijnlijk, maar ongetwijfeld ook ter oproeping van de Chinees-Indische sfeer.

IV
Ja, ben wel eens in New Fong Shou geweest. Een enkele keer dan. Voor een afhaalmenu. Inrichting en ambiance zoals het een Chin. Ind. restaurant betaamt. Wachthoekje. Leesmap. Geen actieve herinnering aan het eten, ben sowieso geen groot liefhebber van de Chinees-Indische keuken. Desalniettemin betekent het verdwijnen van New Fong Shou een verschraling van het culinaire aanbod in Horst.

V
Enkele jaren geleden voor een of ander project in gesprek proberen te komen met de uitbaters. Het taalprobleem bleek onoverkomelijk. De argwaan misschien wel eveneens.
  
VI

‘De naam “Fong Shou” betekent “Goede Oogst”’(klik hier)

VII
Hoe lang zat New Fong Shou er al? Was er ook een Old Fong Shou? Of was er eerst Fong Shou en daarna New Fong Shou? Geen idee. Wel dat hier in elk geval al in 1980 een Chin. Ind. restaurant was gevestigd: China Garden. Daarna is het, denk ik, altijd een Chin. Ind. restaurant gebleven, zij het dus onder minimaal één andere naam.  

VIII
Jeugdherinnering, begin jaren zeventig, zelfde pand, vóór het Chin. Ind. restaurant: de snoepautomaat van Jac van den Munckhof. Die hier tevens een wasserette bestierde. En een snoeploket. Dat ook op zondagmorgen was geopend. Waar je tevens felroze waterijsjes met twee stokjes kon krijgen. En niet te vergeten de voetbalplaatjes van Van der Hout.

IX
‘Te huur’, valt op de ramen te lezen. Je zou het pand een nieuwe eigenaar gunnen. Die het opkalefatert. Die het weer laat stralen. Het is er eigenzinnig genoeg voor, met die donkergrijze bakstenen beneden, met die nadrukkelijk vormgegeven bovenverdieping, met die betonnen omlijsting en met dat balkon (waarvan ik me, zoals bij zoveel balkons, afvraag of er ooit iemand op heeft gezeten). Wie weet wie de architect is?

Top 5 – Winkels en (horeca-)ondernemingen in Horst aan de Maas met een (rang)telwoord in de naam

Goed voorbeeld doet goed volgen. Ook als het winkel- en (horeca-)ondernemingsnamen betreft. Trending de laatste jaren in Horst aan de Maas zijn vooral de Be(e)j-namen (denk aan Beej Mooren, Beej ôs, Bej Ber) en de (rang)telwoordnamen. Dok 30 aan de Hoofdstraat in Horst is bij mijn weten de jongste loot aan laatstgenoemde stam.

Zou een Horst-sweet-Horst top 5 van winkels en (horeca-)ondernemingen in Horst aan de Maas met een (rang)telwoord in de naam er misschien in zitten, vroeg ik me enkele weken geleden af. Veel verder dan Dok 30, Blok 10 en Pand 16 kwam ik aanvankelijk niet. Dankzij T. kwam ik al een eind verder, maar dat het uiteindelijk tot een top 5 is gekomen, is vooral aan Pepijn van Horck te danken. Dat ik door zijn toedoen de afgelopen dagen heel wat fietskilometers heb moeten maken, nam ik daarbij graag voor lief.  

Op basis van welke criteria moest die top 5 eigenlijk worden samengesteld? Op basis van de hoogte of de laagte van het (rang)telwoord? Op basis van de taal (Nederlands, Engels, dialect) van het (rang)telwoord? Op basis van het aanzien van de panden waarin de winkels en (horeca-)ondernemingen zijn gevestigd? Lastig, lastig, lastig. Uiteindelijk heb ik maar besloten me vooral door de spitsvondigheid van T. en Pepijn te laten leiden.

Komt ie, de Horst-sweet-Horst top 5 van winkels en (horeca-)ondernemingen in Horst aan de Maas met een (rang)telwoord in de naam:

5. Art4Hair (Grubbenvorst)

Tip van Pepijn. Hij noemde ook nog Damp4You in Sevenum, hoewel hij tegelijkertijd het vermoeden uitsprak dat dat wel eens verdwenen zou kunnen zijn. Inderdaad. Intussen vraag ik me nog steeds af waaraan mensen met een Art4Hair-kapsel te herkennen vallen. 

4. De 3 Vrouwen (Meterik)

Tip van T.; Pepijn suggereerde De Vier Jaargetijden in Sevenum, maar die tip heb ik naar de prullenbak verwezen: is een winkelcentrum. Hij kwam ook nog aanzetten met Zeven Geitjes in Grubbenvorst, maar dat zie ik dan toch weer meer als onderdeel van Steakhouse Grubbenvorst.

3. Staatsie 1866 (Hegelsom)

Eigen vondst; zowel T. als Pepijn hadden er nog nooit van gehoord. Trouwens over duizendtallen gesproken: Pepijn whatsappte ‘En Sport2000 in Horst allicht’. Waaruit je kunt opmaken dat hij uit Sevenum komt en niet uit Horst, want Sport2000 is al een tijdje kassiewijle.

2. De Sevewaeg (Sevenum)

Pepijn: ‘Asse morge tog bezig bis moste is bee de wingerd kieke... Door zit of zoot volgens mig ok un deel in met in nummernaam en stukske verder is sevenheim maja.’ Bij De Wingerd niets kunnen ontdekken, behalve reclame voor dansschool Salsa 2inblack, maar die zetelt in Blerick.

En Sevenheim is geen winkel of (horeca-)onderneming. De Sevewaeg wel.

1. Primera

Pepijn: ‘En Primera is eigenlijk ok "eerste”.’ Werkelijk ge-ni-aal om hierop te komen! Zo geniaal dat een andere winkel met nota bene een rangtelwoord in dialect, Twedde Kans (tip van T.), het moet afleggen tegen Primera, zelfs in de wetenschap dat dit een ketenwinkel is.

(En dan was er natuurlijk nog Ramses. Of Ramses II. Pepijn: ‘De hes volgens mig ok nog un Ramses II in Horst. Tegeneuver Johnnys.’ Niet dus. Tegenover ‘Johnnys’ zit Amon.

Maar wacht eens … zit Ramses II niet tegenover ’t Gasthoês? Inderdaad:

Alleen dan wel zonder ‘II’. Pepijn triomfantelijk laten weten. Waarop hij even triomfantelijk een foto terugappte:

Desondanks is Ramses (II) vanwege verregaande onduidelijkheid buiten deze top 5 gevallen.)

Intermezzo – Kasteelboerderij (13)

Zonder dat iemand het me had verteld, blijkt ineens dat de toekomstplannen voor de Kasteelboerderij al ruim drie weken openbaar zijn! Het gaat om een aanvraag voor een omgevingsvergunning die het gemeentebestuur wil gaan verlenen. Die aanvraag bestaat uit liefst 22 documenten van in totaal vele honderden pagina’s (lees en bekijk ze hier). Voor een leek als ondergetekende te veel en te lastig om allemaal te kunnen doorgronden. Daarom pik ik er een aantal zaken uit die ik wel begrijp.

Om te beginnen: de Kasteelboerderij houdt haar horecafunctie. Over de aard daarvan (pannenkoekenboerderij?) lees ik niets terug. Wel over de omvang: het gebouw gaat plaats bieden aan 622 personen. Om die te kunnen herbergen verrijst aan de achterzijde een aanbouw van driehonderd vierkante meter die bestaat uit één laag en een kap. De totale oppervlakte van het restaurant bedraagt daarmee 797 vierkante meter. Oud- en nieuwbouw worden aan elkaar gekoppeld door middel van een transparant tussenstuk.

Verder komt aan de achterzijde van het pand en aan de zijde van de voetbal- en tennisvelden een verhard terras. Op de bovenverdieping van het bestaande gebouw is een bed & breakfast gepland met zes kamers, met slaapgelegenheid voor 23 personen. Schuin achter het complex worden 45 extra parkeerplaatsen aangelegd. Zo komt het totaal aantal parkeerplaatsen rondom de Kasteelboerderij op omstreeks zestig. ‘Daarmee wordt aan de toekomstige parkeerbehoefte ruimschoots voldaan’, aldus de geleerden. Zou het?

Dezelfde geleerden verwachten overigens ook geen grotere verkeersdrukte in het gebied: ‘Aangezien het slechts gaat om een kleinschalige uitbreiding van ongeveer 300 m2 zal er slechts sprake zijn van een beperkte toename van het aantal verkeersbewegingen.’ Zou het?

Een en ander is op een aantal punten strijdig met het geldende bestemmingsplan. Geen probleem, volgens de geleerden: ‘Omdat de gemeente heeft aangegeven in principe medewerking te willen verlenen aan het voorliggend initiatief, wordt middels de voorliggende ruimtelijke onderbouwing de uitbreiding van het bedrijfsperceel juridisch-planologisch geregeld.’

Vooralsnog ben ik niet geneigd dit allemaal als héél grote winst te zien. Het lijkt me bijvoorbeeld een utopie om te denken dat de rust en kleinschaligheid die het gebied nu kenmerken niet zullen worden verstoord. Hoe dan ook zal het van karakter veranderen. Enfin, dat hadden we kunnen weten. Verheugend is wel dat het exterieur van de Kasteelboerderij nauwelijks lijkt te veranderen en hier en daar zelfs wordt verbeterd. Dat de constructie van de spanten wordt hersteld en weer zichtbaar wordt gemaakt, valt eveneens toe te juichen. Ook om het verdwijnen van de leilinden voor de voorgevel ben ik niet rouwig.

Het mooiste van deze aanvraag is nog dat het heeft geleid tot een gedetailleerde cultuur- en bouwhistorische rapportage van liefst 76 bladzijden van de Kasteelboerderij en haar omgeving. Waardoor we voor altijd weten hoe het ooit was.

Top 5 – Braakplakkaten hedenmorgen waargenomen in het Horster centrum

Teleurstelling over het aanstaande vertrek van onze zo geliefde burgemeester? Woede over het aanbrengen van een zebrapad op het Sint-Lambertusplein? Ontgoocheling over het naderende einde van de herfstvakantie? Protest tegen het uitblijven van openbare toiletten? Verontwaardiging over het afhaken van actiecomité ‘t Zwembad mót bliève bij de besprekingen over een nieuw Horster zwembad? Frustratie over het afserveren van Raymond Knops? Verbolgenheid over het feit dat er dit jaar geen Horster Oktoberfest is?

Of zou het een combinatie van deze (en mogelijk andere factoren) zijn geweest die Horst de afgelopen nacht zo extreem hevig en massaal heeft doen vomeren / overgeven / kotsen / braken (svp doorhalen wat niet in uw vocabulaire past)? Zelfs de onoplettende voorbijganger kan het niet zijn ontgaan: het centrum van Horst lag vanochtend bezaaid met braaksel. Horst-sweet-Horst liep er niet aan voorbij, draaide er niet omheen, maar ging erboven hangen. En dat allemaal om u een lol te doen en u slechts enkele uren later al te kunnen verblijden met de exclusieve Horst-sweet-Horst top 5 van braakplakkaten hedenmorgen waargenomen in het Horster centrum. Komt ie:

5.

Aangetroffen bij een niet nader te noemen Chinees-Indisch restaurant in het centrum van Horst. Waarmee ik niets wil suggereren.

4.

Eveneens aangetroffen bij een niet nader te noemen Chinees-Indisch restaurant in het centrum van Horst. Waarmee ik eveneens niets wil suggereren.

3.

Het aan voelen komen en dan toch nog de tegenwoordigheid van geest hebben om jezelf naar het ZOPO-monument te slepen en daar een passend eerbetoon te brengen aan het roemruchte jongerencentrum van weleer. Lintje voor deze anonieme braakengel (©Eric Caspers)!

2.

De eruptie van de Vesuvius verbleekt bij wat hier moet zijn gebeurd. Tot op (handgemeten) 1,93 meter van het episch centrum van deze uitbarsting trof ik nog braakselspatten aan.

1.

Deze overgever heeft nog net op tijd de estheet in zichzelf weten wakker te kussen. Fantastisch werkstukje dat op formidabele wijze één is weten te worden met zijn omgeving en er een organisch onderdeel van is geworden.

Als dit er érgens uit moest, dan hier en nergens anders. Perfect op z’n plaats. 

Top 5 – Horster uitingen van al dan niet vermeende Italianità

Soms lopen dingen niet zoals ze zouden moeten lopen. Zo stond dit stukje pas voor volgende week maandag op de rol. Maandag 11 juli, de dag nadat Italië door een 1-0 overwinning tegen Engeland Europees kampioen voetbal zou zijn geworden. Ter ere van de zegevierende Squadra Azzurra zou Horst-sweet-Horst uitpakken met een top 5 van Horster uitingen van al dan niet vermeende Italianità.

Maar helaas: Simone Zaza, Graziano Pellè, Leonardo Bonucci, Matteo Darmian én Manuel Neuer verpestten het Horst-sweet-Horst-feestje. Wat nu te doen? De geplande top 5 op de plank laten liggen tot het volgende EK of WK? En daarmee het risico van een identiek scenario voor lief nemen (al mag ik hopen dat Simone Zaza en Graziano Pellè voor eeuwig de toegang tot de penaltystip wordt ontzegd)? Of toch maar gewoon publiceren, die top 5? Als ode aan het Italiaanse voetbal dat hier te lande onder invloed van JC de Grote (‘Italianen kennen niet van je winnen maar je ken wel van ze verliezen’) nooit de waardering krijgt die het verdient? Ik besloot tot het laatste. 

Komt-ie, de Horst-sweet-Horst top 5 van Horster uitingen van al dan niet vermeende Italianità:

5. La Rondine, Meterikseweg, Horst

Natuurlijk mag een Horster Italiaans restaurant niet ontbreken in deze top 5. Vitellius (of desnoods La Vita) had ook gekund, maar het is La Rondine geworden. Omdat er iets aan de hand is met de uitspraak van die naam. Rondine is, hoe verrassend, een Italiaans woord dat ‘zwaluw’ betekent. Uit te spreken met de klemtoon op de eerste lettergreep: ‘rondine’. Alleen hoor je het zo slechts zelden. Doorgaans wordt er iets Fransachtigs van gemaakt met de klemtoon op de tweede lettergreep: ‘rondien’ of ‘rondine’. Dit terwijl rondine bij mijn weten helemaal geen Frans woord is (het Franse woord voor zwaluw is in elk geval hirondelle).

   

4. Citaverde College, Spoorweg, Hegelsom

I., de Horsterse Italiaanse of Italiaanse Horsterse per excellenza, kan hier nog altijd wild van worden: cita lijkt een Italiaans woord maar is het niet. Bedoeld is waarschijnlijk città (stad).

3. Augouria, Americaanseweg, Meterik

Foto met historische waarde, want augurkenkwekerij Augouria is niet meer. Altijd heb ik me afgevraagd wat Augouria eigenlijk betekende. Nooit ben ik er achter gekomen. Ik houd het op iets woordspeligs waarin hoofdrollen zijn weggelegd voor het Nederlandse woord augurk en het Italiaanse augurare (wensen). Tanti auguri!

2. Salon du Trezo, Hoofdstraat, Horst

Al eens eerder uitvoerig besproken, deze kapsalon (klik hier). Vandaar nu slechts de naamsverklaring door eigenaresse Jessica Kleeven (klik ook hier): ‘Trezo is afgeleid van het woord “derde” in het Italiaans en dit staat voor de derde generatie. Ik dus. Ook is duTrezo een verbasterd Napolitaans voor “de schat” als in iets waardevols. Zo krijgt de salon een chique uitstraling en straalt iets waardevols uit.’

1. f‘acère, Kabroekstraat, America

f‘acère – hair & visagie. Geen flauw idee wat het betekent, maar het zou zomaar Italiaans kunnen zijn. Of dan toch op z’n minst potjesitaliaans.

Klein mysterie 523 – De Oude Lind (3)

In de periferie van Horst wonen heeft beslist vele voordelen. Toch kleeft er ook een enkel nadeel aan. Zo willen de geluiden van de dorpstamtam hier niet altijd even luid en duidelijk doordringen. Meestal werkt het ding overigens prima, hoor. Zo sijpelde hier exact een week geleden het bericht al door dat Tom van Bergen voor een flinke hoop pietermannen Wittenhorst verruilt voor het Duitse ASV Süchteln. En ook de mare dat in de gedaante van CDA-lijsttrekker Bob Vostermans een nieuwe Messias is opgestaan, werd hier al in een vroegtijdig stadium opgevangen. Maar hoe lang het niet heeft geduurd voordat het nieuws van de sluiting van Kling zich een weg naar het buitengebied baande? En de tijding dat een 41-jarige Horstenaar z’n doopnamen uit het bevolkingsregister mag laten schrappen, moesten we hier zelfs uit de krant vernemen.

Nu bij het etablissement dat decennialang De Oude Lind heette en daarna als De Alde Lind en Aan Tafel door het leven ging, weer allerlei activiteiten plaatsvinden, blijft de dorpstamtam opnieuw in gebreke. Althans, zijn geluid draagt niet tot in de Horster periferie. 

Het verhaal mag bekend zijn: twee jaar geleden verwoestte een brand de bovenverdieping van Aan Tafel. Bovendien ontstond ernstige schade aan de benedenverdieping. Sindsdien oogde het pand als een bouwval.

Dit tot grote ergernis van weldenkend Horst. Volgens de PvdA-PK-gemeenteraadsfractie, die er (nooit beantwoorde?) vragen over stelde, zouden automobilisten de noordelijke toegangsweg tot het Horster centrum zelfs mijden om maar niet te worden geconfronteerd met deze schande. (Ook weer zo’n geluid dat de dorpstamtam voor de periferie verborgen hield, maar dit terzijde.) Intussen kwamen wel de dreps en de sierlijke vetmuur, twee uiterst zeldzame planten, tot wasdom op het afgebrande dak. En het hek rond de ruïne groeide uit tot een staalkaart van wat Horst aan de Maas op het gebied van evenementen allemaal vermag.

Twee jaar lang leek De Oude Lind / De Alde Lind / Aan Tafel zo dood als een pier. Maar ziedaar, ineens zijn er weer tekenen van leven. Aan de achterzijde gonst het van de bedrijvigheid en aan de voorzijde is afgelopen week het vermaledijde hek verwijderd en de stoep schoongeveegd.

De vensters zijn nog bekleed met spaanplaat, maar het lijkt een kwestie van tijd voor er weer glas in komt te hangen.

En nu vraagt Horst-sweet-Horst zich dus af waartoe al die bezigheden moeten leiden. Kan iemand de dorpstamtam weer wat harder zetten, zodat we hier in de periferie ook kunnen meegenieten?

Klein mysterie 413 – De Oude Lind (1)

De Oude Lind is een café-restaurant aan de Venrayseweg in Horst. Het heeft een geschiedenis die op z’n minst teruggaat tot de negentiende eeuw. Een jaar geleden verwoestte een brand de bovenverdieping van het inmiddels Aan Tafel geheten etablissement. Bovendien ontstond ernstige schade aan de benedenverdieping. Sindsdien oogt het pand als een bouwval.

Op nieuwjaarsdag kreeg ik van een lezer een e-mail over De Oude Lind: ‘Jij als historicus zal je ongetwijfeld ergeren aan het historische pand De Oude Lind, hoe het er momenteel bijligt. Een aanfluiting voor Horst. Hoe heeft het zover kunnen komen? Waarom gebeurt daar niks? Wie is nu eigenaar van het pand? De “vorige eigenaar” heeft het pand nog gerenoveerd. Momenteel lijkt het wel of er steeds meer ruiten ingegooid worden, en dat het ook de huidige eigenaar weinig interesseert! Is hier geen rol voor de gemeente weggelegd? Allemaal vragen, die niet alleen mij maar ook velen bezig houden.’

De e-mail bevat vier vragen: hoe heeft het zover kunnen komen? Waarom gebeurt er niets? Wie is de eigenaar? Kan de gemeente er iets aan doen? Allemaal vragen die ook mij bezighouden, maar op alle vier heb ik niet eens het begin van een antwoord. Laat ik me daarom beperken tot het vermoeden van de e-mailer dat ik me erger aan de tegenwoordige staat van De Oude Lind. Is dat zo? Erger ik me aan het huidig aanzien van De Oude Lind? Goeie vraag. Na rijp beraad met mezelf ben ik tot de slotsom gekomen dat de huidige toestand me wel bevreemdt, maar dat ik me er niet aan erger. Waarom niet? Ook daar heb ik lang over nagedacht. Ik denk dat vier factoren een rol spelen:

1. ik ben te jong om de glorietijd van De Oude Lind nog te hebben meegemaakt, ze is voor mij stukken minder legendarisch dan voor de generaties voor mij;
2. het pand op zich is (was?) geen architectonisch hoogstandje, niet eens erg markant. Dit in tegenstelling tot de ligging en de oude linde zelf;
3. ik erger me wat inrichting van de openbare ruimte betreft veel minder snel aan het doen en laten van particulieren dan aan het doen en laten van overheden;
4. ook in verval schuilt schoonheid, zelfs in het verval van De Oude Lind.

Mijn divansessie bracht me verder tot het inzicht dat De Oude Lind vooral in mijn hoofd huist. Zeg ‘De Oude Lind’ en onmiddellijk komen herinneringen boven aan de hellingbaan die toegang verschafte tot de zaal, aan koffietafels, aan het terras waar je je nauwelijks verstaanbaar kon maken, aan presentaties van verschillende boeken, aan elkaar steeds sneller opvolgende uitbaters, aan recepties, aan de kegelbaan, aan lezingen van het LGOG, aan bruiloften, aan de bij welke uitbater dan ook slechte bediening, aan de benauwde vergaderzaaltjes op de bovenverdieping.

Misschien iets te kort door de bocht geformuleerd: de teloorgang van het fenomeen dat De Oude Lind ooit was doet me pijn, de herinneringen eraan zijn me dierbaar, de boom is onvervangbaar, maar het pand kan me gestolen worden. Zelfs als historicus.

Klein mysterie 106 – Aan Tafel

‘A la table, plus vite’ placht mijn opa – die op de lagere school enkele jaren Frans had genoten – te zeggen. Ik kom hierop omdat Horst onlangs is verrijkt met een restaurant dat Aan Tafel is geheten.Die naam zorgt ervoor dat ik, telkens als ik Aan Tafel passeer, even aan mijn opa moet denken. Dat is beslist geen straf; ik bewaar louter aangename herinneringen aan hem (dat zijn voetbalsympathie uitging naar Feyenoord had ik hem al in mijn tienerjaren vergeven).
Toch knaagt er iets. Aan Tafel is namelijk de nieuwe naam voor De Oude Lind, een café-restaurant dat deze benaming vanaf 1879 droeg. En op de bijna tweehonderd jaar oude Tranchotkaart heet het pand al ‘aan d’Linde’:Wat is dat toch met die Horster restaurateurs die historische benamingen zomaar bij het oud vuil zetten? Toen Het Groene Woud vorig jaar ineens Chitanie ging heten, ageerde ik daartegen. Met vooruitziende blik schreef ik destijds al over De Oude Lind: ‘Met de naamswijziging van De Oude Lind in De Alde Lind was wat mij betreft de grens echt bereikt. Als je je zoon Jan hebt genoemd, ga je hem na dertig jaar toch ook niet ineens met Piet aanspreken?’ Meer dan een jaar later heb ik daar niets aan toe te voegen. Ware opa nog in leven, dan had ik hem ongetwijfeld aan mijn zijde gevonden. Hij zou waarschijnlijk hebben volstaan met één woord: ‘Pourquoi?’