Intermezzo – Stoplichten (3)

Nu denk ik: ‘Was ik maar nooit begonnen over die stoplichten op de kruising Venrayseweg – Noordsingel.’

Maar in dit stadium het mes in het varken laten steken? Lastig. Wie had ook kunnen denken dat telkens nieuwe artikelen over juist deze kruising zouden opduiken uit de collectie krantenknipsels van een voormalig bewoner van de Oranjestraat?

Ik had afgelopen vrijdag het stukje over een krantenartikel uit januari 1997 met foto van een brigadierende Ger Driessen op de kruising (klik hier) nog niet gepubliceerd of ik stuitte op een knipsel uit De Limburger van 8 april 1998, ruim een jaar later. Dat verschaft meteen al in de eerste zin de zo vurig gewenste duidelijkheid over de datum van plaatsing van de stoplichten ter plekke: ‘Ongeveer een maand geleden plaatste de gemeente Horst stoplichten op het Horster kruispunt Venrayseweg/Noordsingel.’

Vrijdag vroeg ik me nog af: ‘Zou het heel misschien zo kunnen zijn dat het brigadieren onvoldoende effect had en dat de kruising in 1997 of 1998 daarom alsnog is voorzien van stoplichten?’ Nu is duidelijk dat het antwoord op die vraag ‘ja’ moet luiden. Grappig is wel dat uit het artikel van 8 april 1998 blijkt dat de stoplichten, waar zo verlangend naar was uitgekeken, meteen tot allerlei vormen van ongenoegen leidden. Denk aan klachten over een te korte oversteektijd, te vaak rood, een toename van geluidsoverlast en uitlaatgassen en onbegrip over het feit dat gemotoriseerd en ongemotoriseerd verkeer tegelijkertijd groen kregen.

Hoe dan ook staat nu vast dat de kruising Venrayseweg – Noordsingel eind februari of begin maart 1998 van stoplichten is voorzien. Resteert de vraag waar en wanneer in de toenmalige gemeente Horst de eerste stoplichten verschenen. Er zijn mensen die beweren dat de primeur was weggelegd voor de Meldersloseweg, ter hoogte van de op- en afritten van de A73. Ik geloof dat pas als diezelfde mensen kunnen aantonen dat die stoplichten eerder werden geplaatst dan die op de kruising Venrauseweg – Wittebrugweg. Zo lang ze dat niet kunnen, houd ik het erop dat de stoplichten op de kruising Venrayseweg – Wittebrugweg de eerste van Horst waren.

Intermezzo – Stoplichten (2)

Altijd link als je beweert iemand te kennen. En al helemaal als die iemand de naam Ger Driessen heeft. In een stukje over de stoplichten op de kruising Venrayseweg – Noordsingel in Horst (klik hier) schreef ik precies een maand geleden: ‘Ger Driessen een beetje kennende zijn die stoplichten er in 1993 of 1994 gewoon gekomen.’ Nu blijkt dat Ger Driessen nog aanzienlijk onnavolgbaarder is dan ik altijd al dacht: die stoplichten waren er zelfs in januari 1997 nog niet!

Korte samenvatting van dat stukje van vorige maand: in de collectie krantenknipsels van een voormalig bewoner van de Oranjestraat trof ik een artikel uit Dagblad De Limburger van 31 maart 1993 aan over de herinrichting van de kruising Venrayseweg – Noordsingel. Buurtbewoners keerden zich tegen de plaatsing van stoplichten. Ger Driessen, verantwoordelijk wethouder, betoonde zich juist warm voorstander. Hij beloofde de zaak nog eens te bekijken – en ik ging er voetstoots vanuit dat meneer zich niets gelegen zou laten liggen aan de buurtbewoners. Volkomen ten onrechte, zo ontdekte ik vandaag: Ger moet zich wel iets gelegen hebben laten liggen aan de buurtbewoners want de stoplichten kwamen er (nog) niet. Mea culpa.

In diezelfde collectie kwam ik vanmiddag een knipsel tegen uit De Limburger van 7 januari 1997. Daarin valt te lezen dat verkeersbrigadiers ervoor gaan zorgen dat schoolkinderen de kruising Venrayseweg – Noordsingel veilig kunnen oversteken. De oversteek zou op dat moment levensgevaarlijk zijn, aldus een groot aantal ouders uit de wijk De Risselt. Verder meldt de krant: ‘Rond 8.30 uur maakte wethouder G. Driessen gistermorgen zijn debuut als brigadier. Op die manier wilde hij laten blijken dat de gemeente de kwestie ter harte gaat.’

Uit het artikel blijkt voorts dat de gemeente verdere maatregelen, zoals het plaatsen van stoplichten, afwacht totdat de effecten van het brigadieren duidelijk zijn. Ik moet opletten met het uitspreken van vermoedens als het om stoplichten en Ger Driessen gaat. Maar toch: zou het heel misschien zo kunnen zijn dat het brigadieren onvoldoende effect had en dat de kruising in 1997 of 1998 daarom alsnog is voorzien van stoplichten?

Overigens zou het me na vandaag nóg minder verbazen als de stoplichten op de kruising Venrayseweg – Wittebrugweg de eerste Horster stoplichten waren.

Intermezzo – Stoplichten (1)

Waar in Horst stonden de eerste stoplichten (verkeerslichten schijn je officieel te moeten zeggen, maar wtf)? Typisch zo’n vraag die de stemming op een verjaardagspartijtje kan doen omslaan van gemoedelijk in grimmig. ‘In een woning aan de X-straat, waar de verjaardag van Y werd gevierd, raakten de gemoederen gisteravond dusdanig verhit dat politie-ingrijpen noodzakelijk was’, lees je dan de volgende dag op Nieuws uit Horst aan de Maas of in de krant.

Mijn geheugen geeft mij in dat de eerste stoplichten in Horst verschenen op de kruising Venrayseweg – Wittebrugweg, bij wat toen nog De Oude Lind heette. Maar sommige mensen uit mijn nabije omgeving worden niet moe mij te wijzen op mijn haperende geheugen. Een deel van hen behoort tot de school die er heilig van overtuigd is dat de kruising Venrayseweg – Noordsingel de primeur had op Horster stoplichtengebied.

Ook de vraag waar de eerste Horster stoplichten verrezen moet je eigenlijk niet met de waarheid willen verpesten. Zal ik daarom niet doen. (Niet uit te sluiten valt trouwens dat iemand dat ooit al heeft gedaan en me daar naar aanleiding van dit stukje fijntjes op zal wijzen.) Op basis van een uit de collectie krantenknipsels van een voormalig bewoner van de Oranjestraat opgediept artikel uit Dagblad De Limburger durf ik nu wel het sterke vermoeden uit te spreken dat de kruising Venrayseweg – Noordsingel in 1993 of 1994 is voorzien van stoplichten.

In dat artikel noemt verkeerskundige J. van Grinsven het overigens geen verkeers- of stoplichten maar ‘rijlichten’ – wat ik op basis van eigen ervaringen een flagrante ontkenning van de werkelijkheid zou willen noemen.

Het artikel verscheen in de krant van 31 maart 1993. Aanleiding was een informatieavond over de herinrichting van de kruising. Omwonenden spraken daar hun verontrusting uit over de voorgenomen plaatsing van stoplichten. Ze vreesden opstoppingen. Bovendien voorzagen ze sluipverkeer in de Norbertuswijk en op de Gastendonkstraat en Wittebrugweg. Verantwoordelijk wethouder Ger Driessen betoogde dat de stoplichten juist voor meer veiligheid en een betere verkeersafwikkeling zouden zorgen. Desondanks beloofde hij de noodzaak van stoplichten nog eens te bekijken:

‘Misschien zijn ze nu niet nodig, maar het verkeer neemt de komende jaren alleen maar toe. Over enkele jaren kunnen we niet meer zonder.’

Houd me ten goede, maar Ger Driessen een beetje kennende zijn die stoplichten er in 1993 of 1994 gewoon gekomen. Hoe dan ook moet De Grote Visionair worden nagegeven dat we inmiddels inderdaad niet meer zonder kunnen.

Top 5 – Vragen om bij stil te staan bij gesloten spoorwegbomen van de spoorwegovergang aan de Stationsstraat

‘Sinds gisteren rijden er vanwege werkzaamheden geen treinen meer tussen Venlo en Eindhoven. Een situatie die zal voortduren tot begin augustus. Verlangt u ook al weer zo terug naar de gesloten spoorbomen van de spoorwegovergang aan de Stationsstraat?’

Bovenstaand berichtje plaatste ik gisteren op de Facebookpagina van Horst-sweet-Horst. Er kwam geen enkele negatieve reactie op. Dat lijkt me een meer dan overtuigend bewijs voor het feit dat Horst aan de Maas helemaal niet zit te wachten op die door de lokale politiek zo vurig gewenste, zeventien miljoen euro kostende tunnel onder het spoor bij station Horst-Sevenum. Zou natuurlijk ook compleet van de zotte zijn om zeventien (17!) miljoen euro aan zo’n tunnel te spenderen. En dan ook nog het lef hebben de Grieken voor de voeten te werpen dat het zulke geldverkwisters zijn …

Nee, de inwoners van Horst aan de Maas moeten hun zegeningen tellen. Dankbaar zijn voor elke minuut dat ze voor deze spoorwegovergang stil mogen staan. Gesloten spoorbomen aan de Stationsstraat aanvaarden als een godsgeschenk. De gelegenheid om voor even te ontsnappen aan de jachtigheid van het verkeer met beide handen aangrijpen.

Die paar minuten stilstand bieden de verkeersdeelnemer de kans op zelfreflectie. Een uiterst zeldzame kans in een gemeente die gebukt gaat onder een schrijnend gebrek aan verkeerslichten. Waar anders dan voor de gesloten spoorbomen aan de Stationsstraat heb je de gelegenheid eens rustig na te denken over de vraag of het niet eens tijd wordt je maîtresse te dumpen? Of je kinderen niet veel te lang aan de pc zitten? Of je het nog wel langer moreel verantwoord vindt driekwart van je werktijd te verdoen met whatsappen? Of het eigenlijk wel zo verstandig was je trainer voor arrogante klootzak uit te maken?

Maar zelfs voor wie wat minder lust tot zelfreflectie heeft, hoeft het evenmin een straf te zijn te moeten wachten voor gesloten spoorbomen aan de Stationsstraat. Hier komt-ie, de Horst-sweet-Horst top 5 van vragen om bij stil te staan bij gesloten spoorwegbomen van de spoorwegovergang aan de Stationsstraat:

5. Zou het al tot de Horster graffitiscene zijn doorgedrongen dat het de bedoeling is om die betonnen E bij de Rabobank telkens opnieuw te beschilderen?

Of kent Horst aan de Maas geen graffitiscene?

4. Zouden er meer of minder dan honderd borden en bordjes staan binnen een cirkel met een omtrek van honderd meter rondom de spoorwegovergang?

Zouden er meer of minder dan honderd palen en paaltjes staan binnen een cirkel van vijftig meter rondom de spoorwegovergang?

3. Zou Frits Abrahams na 2011 (klik hier) nog wel eens bij Het Loopcentrum zijn teruggeweest?

Hoe zouden de wandelschoenen die hij er in juni van dat jaar aanschafte ’m zijn bevallen?

2. Waarom zou behalve Hans Mellendijk (klik hier voor zijn reactie en lees daarna vooral het geweldige verhaal waarnaar hij verwijst) niemand hebben gereageerd op het Horst-sweet-Horst-stukje over café Zum Bahnhof,

terwijl in de weken daarna verschillende mensen het verhaal over het bezoek van een RAF-lid aan het café wel mondeling hebben bevestigd? Angst voor vergeldingsacties?

1. Zou het niet gepast zijn medelijden te hebben met fietsers die hier

richting Sevenum willen fietsen en door de weginrichter worden gedwongen achtereenvolgens de spoorwegovergang over te steken, een minder drukke weg over te steken, een bijzonder drukke weg over te steken, een drukke weg over te steken en ten slotte de spoorwegovergang voor een tweede maal over te steken alvorens ze eindelijk koers kunnen zetten richting Sevenum (klik ook hier)? 

Top 5 – Met Jeroen Smedts bekeken en besproken Horster verkeerssituaties

Contacten met beleidsbepalers en -uitvoerders probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. De kans dat ik begrip krijg voor hun handelen ligt dan immers levensgroot op de loer. Toch valt soms niet aan zo’n contact te ontkomen. Neem nu Jeroen Smedts. Besloot zijn uitvoerige reactie op mijn tweede stukje over de veranderde voorrangssituatie bij de op- en afritten van A73-afslag Horst-Noord (klik hier) met de woorden ‘Een heel interessant onderwerp waar ik desnoods zo nog een keer over door wil spreken’. Wat doe je dan? Iemand neemt de moeite uit te leggen hoe het zit, hint op een gesprek en die hint zou ik dan moeten negeren omdat ik het vermoeden heb dat hij beleidsbepaler dan wel -uitvoerder is? Zou wat al te kras zijn. Dus maakten we een afspraak. Zaterdag was het zover. Eerst een kennismakingsrondje met koffie, thee en gebak, daarna de weg op!

Mijn vermoeden bleek in elk geval juist te zijn: na een studie ruimtelijke ordening en planologie is Jeroen nu als verkeersdeskundige werkzaam bij een grote gemeente in het zuiden van onze provincie. Mijn vrees dat contact met beleidsbepalers- en uitvoerders leidt tot begrip bleek evenzeer gerechtvaardigd. Jeroen vertelde vol passie over de indeling van wegen in drie categorieën, over de ASVV, over de vaak lastige afweging tussen veiligheid en doorstroming, over het zo nu en dan moeten kiezen tussen twee kwaden, over het vooraf niet altijd helemaal kunnen overzien van de consequenties van bepaalde ingrepen, over de zestien miljoen verkeersdeskundigen die Nederland telt, over het eigenzinnige gedrag van fietsers en voetgangers en de onmogelijkheid (en soms ook onwenselijkheid) daarop te anticiperen. Verhelderend en leerzaam! Zo kweek je dus zelfs bij mij begrip, moet ik met enige tegenzin bekennen.

Waarna we een aantal bij mij vragen oproepende Horster verkeerssituaties ter plekke aanschouwden. Daaruit is deze Horst-sweet-Horst top 5 van met Jeroen Smedts bekeken en besproken Horster verkeerssituaties voortgevloeid (gerangschikt naar de mate waarin ze vragen bij mij opriepen):  

5. Sint-Josephstraat, Horst

Was er geen sprake van koudwatervrees bij de St. Josephstraatbewoners toen ze vorig jaar zo luidruchtig protesteerden tegen het gemeentelijk voornemen het doorgaand verkeer uit het centrum van Horst voortaan deels via hun straat te leiden (klik hier)? Jeroen, vurig aanhanger van een verkeersluw Gasthoêsplein, is het wel met me eens. De verkeersafwikkeling vanuit het centrum van Horst verloopt immers voornamelijk via de Americaanseweg. Als dan ook nog van de Sint-Josephstraat een eenrichtingsstraat wordt gemaakt, voorziet hij nauwelijks overlast, onder meer omdat de straat dan waarschijnlijk wordt versmald en het verkeer dus verder van de woningen af komt te rijden.

4. fietsstrook, Loevestraat, Horst

Is het niet vreemd dat de Loevestraat tussen Sint-Lambertusplein en Harrie Driessenstraat slechts aan één zijde een fietsstrook heeft? Fietsers uit de richting Sint-Lambertusplein maken geregeld gebruik van de fietsstrook, hetgeen uitdrukkelijk niet de bedoeling is. Jeroen zegt zich ook vaak over deze situatie te hebben verbaasd. Nu hij er nog eens nadrukkelijk naar kijkt, komt hij tot de conclusie dat gegeven de omstandigheden (een smalle straat) is gekozen voor de meest logische oplossing.  

3. aansluiting fietspad op rijweg, Broekhuizerdijk, Melderslo

De aanleg van een fietspad tussen Horst en Broekhuizen moest de veiligheid voor fietsers bevorderen, maar is op dit punt niet het omgekeerde het geval? En had de aansluiting op het fietspad voor fietsers uit de richting Horst niet vloeiender gemoeten (klik hier)? Jeroen ziet geen veiligheidsprobleem, zeker als fietsers uit de richting Broekhuizen zich aan de regels houden en geen gebruikmaken van het olifantenpaadje. En het verleggen van de grens van de bebouwde kom heeft de veiligheid bevorderd.

Wel is Jeroen het met me eens dat voor fietsers uit de andere richting de aansluiting op het fietspad vloeiender had gemogen.  

2. rotonde Jumbo, Sevenum

Is het niet volstrekt onlogisch dat rechtdoorgaande fietsers hier voorrang dienen te verlenen? ‘Nee, geen discussie mogelijk’, aldus Jeroen, ‘hier zijn gewoon de regels toegepast: buiten de bebouwde kom heeft gemotoriseerd verkeer op rotondes voorrang op fietsers.’ Hij vindt het wel vreemd dat fietsers geen voorrang genieten op de binnen de bebouwde kom gelegen rotondes Westsingel – Stationsstraat en Stationsstraat – Venloseweg – Meldersloseweg.

1. op- en afritten A73 afslag Horst-Noord

Is de situatie er door de veranderde voorrangsregels niet veel onveiliger op geworden? Als het gaat om fietsers die verkeer dat de autosnelweg verlaat voorrang moeten geven, ziet Jeroen weinig problemen. Anders is het met verkeer dat de autosnelweg oprijdt. Dat leidt voor de fietser tot een situatie waarin je ’m niet zou moeten willen brengen. Een oplossing heeft Jeroen zo 1, 2, 3 ook niet paraat. Drempels zijn hier sowieso uit den boze en ook van stoplichten is hij op voorhand niet erg gecharmeerd.

Ook Jeroen sneed overigens een in zijn ogen absurde verkeerssituatie aan. Daarover een volgende keer. En verder hebben we de afspraak gemaakt een keer samen door het centrum van Horst te lopen, waarbij Jeroen z’n stedenbouwkundige bril zal opzetten. Veel verder wil ik niet gaan in m’n contacten met beleidsbepalers en -uitvoerders.

Intermezzo – Verschnaufpause (6)

Zo, de afgelopen weken weer eens genoten van een Verschnaufpause. Om het langvingerig gilde niet op een idee te brengen, deed ik het met wekelijks twee Horst-sweet-Horststukjes voorkomen alsof ik gewoon op mijn post was. Niets was echter minder waar: die stukjes waren voorgefabriceerd en in werkelijkheid bevond ik me voornamelijk in Frankrijk (nota bene meestentijds op de fiets), maar ook even in België en Duitsland. Dat had als belangrijk nadeel dat ik niet kon inspringen op de Horster actualiteit. Daar stond tegenover dat ik de blik eens danig kon verruimen. Altijd en eeuwig Horst aan de Maas gaat op een gegeven moment ook benauwen.

De komende tijd kom ik nog wel terug op het een of ander, nu alvast enkele opmerkelijke bevindingen. In de eerste plaats rotondes. Ook Frankrijk is ervan vergeven. Rotondekunst kennen ze er eveneens. Bijvoorbeeld in L’Isle-sur-le-Doubs. Anders dan bij ons, maar toch kunst:

In Vittel befietste ik zelfs een rotonde met een niet toegankelijke brug van niets naar nergens:

Qua putdeksels valt er in Frankrijk aanzienlijk meer te genieten dan in Horst aan de Maas, zoals dit exemplaar in Saint-Nazaire-le-Désert bewijst:

Pronkstuk van een camping in het Belgische Neufchâteau: een originele PTT-telefooncel. Rood opgeschilderd helaas, dat dan weer wel:

Naar corpussen met blauwe lendendoek was het vergeefs zoeken. In Damloup, vlakbij de slagvelden van Verdun, trof ik wel een exemplaar met een felrode lendendoek aan:

Als liefhebber van voetbalstadions viel er eveneens het nodige te genieten. Met het stadion van Saulxures-lès-Vannes als meest pregnante voorbeeld:

Hier nog nergens tegengekomen, in Frankrijk ook slechts op één plaats: een stoplicht met een digitaal klokje dat de wachttijd aangeeft:

In Chézery kwam ik erachter dat er altijd plaatsen te vinden zijn met nóg lelijker bloembakken:

Zou je die bloembak kitsch kunnen noemen, de afvalbakken in Straatsburg zijn vooral functioneel:

Wat me tenslotte in Luik deugd deed, is dat de lokale autoriteiten het goede voorbeeld van Horst aan de Maas hebben gevolgd en zijn overgegaan tot de introductie van rinkelpijpen:

Klein mysterie 259 – Shared Space

Heel in het kort gezegd is Shared Space een concept dat is gebaseerd op de gedachte dat de verkeersveiligheid gebaat is bij zo min mogelijk verkeersborden en -lichten. Hoe minder regels, hoe minder ongelukken. Naar aanleiding van een bezoek aan Drachten, waar de openbare ruimte gedeeltelijk volgens de Shared Spaceprincipes is ingericht,

schreef ik op 18 april: ‘Vreemd dat dit concept zo weinig navolging heeft gekregen. Waarom is er bijvoorbeeld in Horst geen Shared Space-rotonde te vinden? Nooit overwogen? Gewogen en te licht bevonden? Waarom niet alsnog een poging gewaagd?’

Afgelopen vrijdag publiceerde het gemeentebestuur van Horst aan de Maas de voortgangsnotitie Innovatie als katalysator (klik hier en vervolgens op ‘Innovatie als katalysator voortgangsrapportage’). Daarin valt op bladzijde 11 te lezen: ‘We [passen] waar mogelijk het ‘shared space’ gedachtegoed toe door de openbare ruimte in te delen als verblijfsruimte en niet als verkeersruimte. De openbare ruimte is van iedereen, en mensen zijn samen verantwoordelijk voor een veilig en prettig gebruik daarvan. Alleen de meest basale regels gelden (rechts heeft voorrang etc.).

Dit is mogelijk binnen 30 en 60km/h-zones, waar weggebruikers onverwachte situatie kunnen verwachten en hier op in kunnen spelen. Omdat gebruikers meer zelf situaties moeten inschatten zijn weggebruikers alerter en voorzichtiger. Dit betekent concreet dat het aantal ongelukken afneemt. In de kernen Hegelsom, Melderslo, Kronenberg, Meterik en America kan ‘shared space’ integraal worden toegepast.’

De voordelen op een rijtje:
- ‘We verwachten hiermee 20 tot 25% van het totaal aantal borden weg te halen.’
- ‘Hiermee creëren we rust in het straatbeeld en minder werk en kosten voor de gemeente.’
- ‘We realiseren een besparing van ongeveer € 25.000 per jaar.’
- ‘Daarnaast is dit een belangrijke ontwikkeling om de betekenis van de Brillen zichtbaar te maken in de samenleving.’
Over de betekenis van dat laatste voordeel moeten we het een andere keer maar eens hebben, voor de rest word ik op m’n wenken bediend.

Of toch niet helemaal? Want in de notitie komt ook nog een ander scenario ter sprake: ‘Radicale aanpassing van bestaande regelgeving om zoveel mogelijk verkeersborden weg te halen. In dit scenario voeren we in de hele gemeente het ‘shared space’ gedachtegoed door. In alle kernen geldt een maximumsnelheid van 30km/h. Het buitengebied wordt een 60km/h-zone. We heffen voorrangswegen op en halen alle waarschuwingsborden weg.’ Hoewel hiermee zeventig procent van de verkeersborden zou verdwijnen, kiest het gemeentebestuur niet voor deze optie, met als argument: ‘Grote fysieke investeringen (tientallen miljoenen).’

Valt iets voor te zeggen. Toch doet dit ook een héél klein beetje de vraag rijzen of die beperkte invoering van Shared Space nu vooral is ingegeven door de overtuiging dat dit de beste oplossing is of toch in de eerste plaats door bezuinigingsdrift. Het ordinair verwijderen van verkeersborden chique verpakt als Shared Space?

Of bekijk ik het nu door de Verkeerde Bril? De Sneeuw Bril af en de Zonne Bril op? Of de Duidelijk Diepere Bril? Misschien moet ik toch eens de betekenis van die Brillen zien te doorgronden.

Klein mysterie 146 – Stoplicht

Hoe vaak zou ik me nu al voorgenomen hebben een stukje te schrijven over de Horster stoplichten? Want zeker wie Horst met enige regelmaat via de Venrayseweg verlaat of binnenrijdt, weet dat Horst enkele zeer speciale stoplichten telt. Om de een of andere reden kwam het nooit tot zo’n stukje. Maar nu is het dan eindelijk zover. Een blog over een Horster stoplicht. Mijn keus is gevallen op het stoplicht in … de Loevestraat.‘Stoplicht in de Loevestraat? Heb ik iets gemist?’, zullen doorgewinterde Horstwatchers zich ongetwijfeld afvragen. Ja, jullie hebben iets gemist: sinds kort hing aan de voorgevel van Loevestraat 11 een stoplicht. En weten jullie wat het jammerlijke is? Dat ik gisteren moest constateren dat het stoplicht verdwenen is. Maar weten jullie wat het mooie is? Dat ik er juist afgelopen vrijdag nog enkele foto’s van heb gemaakt:Een verrijking van de openbare ruimte zou ik het niet willen noemen, eerder een curieuze toevoeging. Bovendien bij mijn weten een noviteit in Horst. Enig googelen leert me dat we hier van doen hebben met wat in vakjargon een kappersstoplicht heet. Bij mij roept het louter vragen op. Was het bijvoorbeeld toeval dat het telkens als ik het passeerde of op groen of uit stond? Ontbraken rood en oranje in het kleurenpalet? Of passeerde ik op de verkeerde momenten? Is het trouwens een aanbeveling als het stoplicht bijna altijd op groen staat? Of zouden potentiële klanten denken ‘Dat stoplicht staat altijd op groen, die kapper heeft dus niets te doen, zal wel een slechte kapper zijn, ik ga gewoon naar een andere kapper en als ik daar even op m’n beurt zou moeten wachten, neem ik dat graag op de koop toe’?Wordt er überhaupt een kosten-batenanalyse van het stoplicht gemaakt? Was de bediening handmatig of volautomatisch? Waarom is het stoplicht net zo plotseling verdwenen als het gekomen was? Omdat het de verkeersveiligheid in gevaar bracht? Omdat het leidde tot een vermindering van het aantal mensen dat gecoiffeerd wenste te worden? Of is het gestolen door een kappersstoplichtenverzamelaar (je kunt maar iets verzamelen) en wordt het binnenkort voor een woekerprijs aangeboden in het illegale kappersstoplichtencircuit?