Intermezzo – Integratie

‘Er hadden hier doden kunnen vallen. De sfeer was gisternacht uitermate dreigend.’ Nee, dit citaat heeft geen betrekking op de geweldsuitbarsting in Amsterdam, twee weken geleden. Wel op een geweldsuitbarsting in Horst, een kleine veertig jaar geleden. Op 18 september 1988, kermiszondag, barstte in discotheek Modern in de Schoolstraat in Horst de hel los. Vijf uur lang vechtpartijen, trottoirtegels en bierglazen die door de lucht vlogen, een bedreigde politieman die een waarschuwingsschot loste. Volgens in het Dagblad voor Noord-Limburg geciteerde buurtbewoners hadden er dus doden kunnen vallen.

‘De daders zijn moreel volstrekt ontaard. Ik denk dat we zonder al te veel moeite kunnen stellen dat we een integratieprobleem hebben.’ Nee, dit citaat heeft geen geweld op de geweldsuitbarsting in Horst, een kleine veertig jaar geleden. Wel op de geweldsuitbarsting in Amsterdam, twee weken geleden. Het citaat is afkomstig van onze minister-president, Dick Schoof. 

Ik kom op deze citaten omdat ik worstel met het begrip integratie. Aanstichters van de ongeregeldheden in Horst waren Nederlanders met een katholieke, Noord-Limburgse achtergrond. Niemand die destijds beweerde dat er een integratieprobleem bestond bij Nederlanders met een katholieke Noord-Limburgse achtergrond. Als dezelfde rellen met dezelfde aanstichters nu opnieuw zouden plaatsvinden, zou nog steeds niemand durven te beweren dat Nederlanders met een katholieke Noord-Limburgse achtergrond een integratieprobleem hebben. Maar wat als dezelfde rellen nu opnieuw zouden plaatsvinden en de aanstichters zouden Nederlanders zijn met een islamitische, Noord-Afrikaanse achtergrond?  

Laat ik het eens op mezelf betrekken. Ik ben een Nederlander met een generaties lange katholieke Noord-Limburgse achtergrond. Ik ben ook een zogeheten zevenvinker, iemand die automatisch maatschappelijk bevoorrecht is op basis van zeven kenmerken. Maar ben ik ook geïntegreerd? Ik ben een notoire carnavalsmijder, ik eet geen kaoje, geen k’rboêt en geen zoervleisj, ik ben zelfs vegetariër, ik ben berispt door de woningstichting vanwege mijn onverzorgde tuin, ik laat de jaarlijkse buurtbarbecue aan me voorbijgaan, ik houd me afzijdig van wat in mijn dorp gebeurt. Onder mijn directe buren bevinden zich geboren en getogen Noord-Limburgers, Polen, Somaliërs en Syriërs, maar met geen van hen heb ik contact. Mijn vrienden- en kennissenkring bestaat bijna uitsluitend uit hoogopgeleide witte Nederlanders met een generaties lange katholieke Noord-Limburgse achtergrond.

Zeg het maar: ben ik geïntegreerd?

(Dit stukje verscheen gisteren in iets andere vorm ook in Via Horst-Venray)

Ingezonden – Lieve Alex

Horst-sweet-Horst mag dan wel eens kritisch zijn over het doen en laten van Alex Janssen, het CDA-gemeenteraadslid heeft ook een grote schare fervente aanhangers. Jan Duijf (Kloosterstraat Horst) is er daar één van, zo blijkt uit diens ingezonden bijdrage.

Lieve Alex,

Ik schrijf jou deze brief, omdat ik ontiegelijk veel van je hou. Sinds jij na de laatste verkiezingen hebt gezegd dat je ‘gewoon’ zoveel van mensen houdt, ben ik gaan letten op de andere gemeenteraadsleden om te ontdekken of zich tussen hen misschien een mensachtige bevindt die net zoveel als jij om andere mensen geeft. Tot mijn grote opluchting was dat niet het geval: jij blijft mijn unieke, grote (mens)vriendelijke reus uit Hegelsom. Jij bent het enige raadslid met een groot hart: de anderen zoeken in het beste geval naar emotieloze, zakelijke oplossingen. Alsof het gevoel voor de medemens niet voorop zou moeten staan!

Jij bent geen populist, maar een doener. Jij praat attent met de slager die de politie al heeft ingeschakeld. Galante meerwaarde ten top. En jij zorgt heel alert voor orde door de wethouder te bellen op het moment dat onze breekbare samenleving aan vandalisme ten onder dreigt te gaan. Jij voorkomt persoonlijk dat drie keiharde, watjes van snotneuzen, die plantenbakken vernielen, die barsten van de spijt van hun daden, onze verbindende samenleving naar de kloten helpen. Jouw oproep tot verraad verdient navolging door alle weldenkende inwoners van onze gemeente. Verraad! Verraad! Verraad! Een gezondere manier van verbinden bestaat in deze wereld immers niet. Verraden uit liefde voor de geschonden plantenbak. Het is bijna een hoofse liefde. Zo edel. Bestaat iets mooiers of hogers in dit wereldse theater?

Zo’n geniale oproep kan alleen worden gedaan door iemand wiens blazoen brandschoon is of nog ouderwets te biecht gaat. Hoe het ook zij: jouw zieltje is of werd krijtwit, en jij hebt daarom het volste recht dit soort oproepen te doen. Jij schept orde en bent het vleesgeworden gezag. Jij slaat tenminste onbaatzuchtig op de trommel. Bewonderingswaardig hard. De manier waarop je ons tot kalmte maant en door deze zware tijden loodst. Heel beheerst en vooral vreselijk lief. Zo mooi dat jouw zachtaardige karakter pas via de sociale media volledig tot bloei komt. Hoe elegant je jezelf in de Hallo afkeert van onverantwoorde boosheid. En dat je de mensen die reageren allemaal persoonlijk bezoekt om het naadje van de kous te kunnen vatten. Doen. Doen. Doen. Het motto van onze Alex. Geweldig!

De conclusie moet zijn dat heel Horst aan de Maas van Alex houdt, want wat je zaait dat zul je natuurlijk ook oogsten.  Moorman zou wat meer respect voor jou moeten tonen.

Veel liefs,

Jan Duijf  Kloosterstraat

Intermezzo – Spoor van vernieling

‘Vloeken mag niet.... Maar nu doe ik het toch. Manmanman wat een kansloos volk. In dit geval een pluim als je iemand verraad die dit gedaan heeft. Zo’n volk verdind gewoën alle negatieve aandacht die mogelijk is. Zulk volk zijn vaak jarenlang een onbetaalbare energie verslindende ergernis voor de maatschappij. Aanpakken met of zonder veraoje.’

Aldus de zelfbenoemde Doener in Passie, de gepassioneerde voorvechter van de Positieve Power van het Positivisme, de onvermoeibare ijveraar voor Geen Bla Bla maar Tok Tok, de bevlogen creator van Gezamenlijkheid vanuit een Open Positieve Houding, de gedreven verspreider van Positieve Energie (klik hier). Als zelfs híj vervalt in gevloek, in gescheld, in een open negatieve houding, in woede, in geblaat, in een oproep tot klikken, in – excusez le mot – azijnpisserij, dan moet er iets aan de hand zijn. En er ís iets aan de hand: in de nacht van vrijdag op zaterdag is een spoor van vernieling door Horst (aan de Maas) getrokken. Planten uit plantenbakken getrokken, een blikvanger vernield, dat soort werk. Irritant inderdaad. Hoogst irritant.

Ook een gekozen volksvertegenwoordiger mag zijn ergernis uiten. Maar van een gekozen volksvertegenwoordiger mag je méér verwachten dan meehuilen met de wolven in het bos. Zeker als die gekozen volksvertegenwoordiger het als zijn missie ziet om mensen te verbinden, te inspireren, te stimuleren om mooie dingen te doen, in hun kracht te zetten. Een gekozen volksvertegenwoordiger die oproept om te focussen op wat wél kan, om te denken in mogelijkheden in plaats van beperkingen, om samen aan te pakken. Van zó’n gekozen volksvertegenwoordiger mag je verwachten dat hij zijn emoties ontstijgt. Dat hij het vuurtje niet verder aanwakkert. Dat hij zich niet bezondigt aan wij-zij-denken. Dat hij bezonnenheid toont. Dat hij zaken in een breder perspectief plaatst. Dat hij zich afvraagt of alle bezuinigingen op het jongeren- en bejaardenwerk waar zijn partij medeverantwoordelijk voor is, misschien bijdragen tot excessen. Dat hij het niet laat bij een oproep tot aanpakken en klikken. Dat hij komt met (suggesties voor) oplossingen, met (het begin van) een plan van aanpak. Want, hoe zei hij het ook alweer: ‘Positivisme trekt mensen aan en verbindt ze met elkaar.’

Planten uit plantenbakken trekken en een blikvanger vernielen getuigen van agressie. Diezelfde agressie spreekt uit de woorden van de Doener in Passie. Niet uit te sluiten valt dat de plantentrekker(s) en blikvangervernieler(s) berouw zullen tonen na het spoor van vernieling dat ze hebben getrokken. Hetzelfde geldt voor de Doener in Passie. Blijft de vraag of hij nu zelf de ware aard van het beestje heeft onthuld. Sowieso is het beter om eerst te denken en dan pas te Doen.