Klein mysterie 236 – Aran

Aran è morto.Voor ten hemelschreiend dierenleed moet je tegenwoordig bij Hallo Horst aan de Maas zijn. Op 10 februari vergastte het wakkere weekblad ons al op een artikel over de brute moord op een geitje in de dierenweide van de Kasteelse B…, sorry, Kasteelpark Ter Horst. Afgelopen week stonden paginagroot de dieptragische lotgevallen van Aran centraal. Aran, een bijna dertigjarige pony uit Grubbenvorst. Mager maar gezond z’n oude dag slijtend in een wei aan de Californischeweg. Goed, z’n gebit was dan wel versleten en hij miste een paar tanden, maar wat wil je als je als pony de leeftijd van Aran hebt bereikt? Het ontbrak Aran verder aan niets: tweemaal daags water, tweemaal daags hooi, tweemaal daags brokken en elke middag vers gras in z’n wei zoveel als ie maar wilde. Een aards paradijs? Had het kunnen zijn als daar niet die verdomde passanten waren. Zij dienden zonder enige kennis van zaken klachten over verwaarlozing van Aran in bij de dierenbescherming, de politie, de Algemene Inspectiedienst (AID) en de Landelijke Inspectiedienst (LID). Tja, en wie krijg je dan als eigenaar aan de deur? Een, ‘AID-controleur op tijdelijke basis werkzaam voor de LID als inspecteur met bevoegdheden’, aldus Hallo (dat gelukkig geen detail onvermeld laat).
En wat doet die beste man? Die stelt voor een dierenarts naar Aran te laten kijken.
En wat concludeert die dierenarts? Dat Aran nog prima van z’n oude dag zou kunnen genieten.
En wat ziet die dierenarts voor mogelijkheden om nieuwe klachten over verwaarlozing te voorkomen? 1. Een deken over Aran leggen zodat hij wat dikker lijkt; 2. een bordje bij de wei plaatsen met de vermelding dat het een hoogbejaarde pony betreft; 3. Aran pepmiddelen geven. En wat concludeert vervolgens de eigenaar? ‘Ik kon niet anders dan de pony laten inslapen hoe moeilijk we het daar ook mee hebben.’
En wie krijgt vervolgens de schuld van de dood van Aran in de schoenen geschoven in de reacties op het artikel op de website van Hallo? De klagende passanten (3x), de AID (3x), de LID (1x), Hallo (1x) en de eigenaar (2x). Dit vreemde zaakje schreeuwt maar om één ding: de inzet van animal cops die de rol van alle betrokkenen tot op de bodem uitzoeken. Wat ik overigens in het hele verhaal een beetje mis is de mening van Aran zelf. Was hij moe en der dagen zat? Wilde hij er nog een tijdje flink tegenaan? Vond hij het met z’n versleten gebit wel fijn om tweemaal daags brokken te krijgen? Hier had een mooie rol weggelegd kunnen zijn voor medium Anne-Marie Canjels, die aldus (wéér) Hallo van 24 februari ‘kan communiceren met uw huisdier, mensen kunnen via haar vragen stellen aan hun huisdier’. Afgelopen vrijdag hield Anne-Marie spreekuur bij dierenspeciaalzaak Faunaland Van Grootel aan de Hoofdstraat. Maar toen was Aran helaas dus al morto.

(Uit overwegingen van piëteit treft u bij dit stukje geen foto’s van Aran aan.)

Intermezzo – Jachthut (13)

In de prachtserie Oostwaarts kwam gisteren onder meer het jachtgedrag van Nicolae Ceausescu aan de orde. Walgelijk en onthullend. De bruine beren werden als het ware klaargezet voor de hooggeëerde conducator en meneer hoefde slechts de trekker over te halen in z’n van alle gemakken voorziene jachthut. Vergeleken bij die van de hut van de voormalige Roemeense dictator valt de inrichting van de jachthut die ik gistermiddag aan de Veld Oostenrijk ontdekte, slechts Spartaans te noemen. Het betreft een sleephut, die ik eerder aantrof op een perceel met coniferen tussen Campsbosweg, Australiëweg en Veld Oostenrijk:Ik neem bij mezelf een progressieve intolerantie ten opzichte van jagers en de jacht waar. De aflevering van gisteren van Oostwaarts maakt het er natuurlijk niet beter op. De jachthut aan de Veld Oostenrijk al evenmin. Vanaf ongeveer twintig meter voor de hut lag namelijk een groot aantal maïskolven. Naïef als ik ben, duurde het even voor de betekenis daarvan tot me doordrong: lokvoer!Ergens heel ver weg kan ik me nog wel voorstellen dat jagen als een sport wordt gezien. Maar wat is er nog sportief aan het midden in de winter met voer lokken van wild om het vervolgens genadeloos neer te knallen?Mag dat eigenlijk wel: zomaar een jachthut ergens neerzetten? ‘Hangt deels af van de omvang en hoogte van het gebouw en van het feit of het gaat om een vaste of om een losse, verplaatsbare constructie’, zegt het onvolprezen Jachthutten.nl. Van belang is verder het bestemmingsplan dat op het betreffende gebied rust. Op het gemeentehuis kunnen ze je er meer over vertellen. Maar wees gewaarschuwd, aldus Jachthutten.nl: ‘Ambtenaren reageren doorgaans vermoeid wanneer u ze vraagt of een jachthut vergunningplichtig is en of er binnen de gemeente handhavend opgetreden wordt tegen illegale bouwwerken.’ Vermoeide ambtenaren of niet, ik zal me misschien binnenkort toch maar eens ten gemeentehuize vervoegen. Of zal ik de animal cops bellen? Heeft u een telefoonnummer?

Top 5 – Verliezers inzake Wespengate

Juist op het moment dat het een beetje saai dreigde te worden in Horst, is er weer eens een affaire. Smullen! Wespengate zou ik het willen noemen. Dagblad De Limburger opende er afgelopen donderdag volkomen terecht het regiokatern mee. Een korte samenvatting, waarbij helaas veel tot de verbeelding sprekende details buiten beschouwing moeten blijven: vanwege wespenoverlast vraagt Nico Cordewener de gemeente Horst aan de Maas een stukje stoep te vervangen bij de ingang van zijn flat aan de Prinses Marijkestraat. Na uitvoerig onderzoek komt de gemeente tot de slotsom dat het om nuttige, niet stekende wespen gaat die slechts wat hoopjes zand veroorzaken. Mooi laten liggen dus, dat trottoir. Als het hierbij was gebleven, hadden we vermoedelijk nooit meer iets van de zaak vernomen. Maar per abuis kwam een aan wethouder Freek Selen gerichte e-mail van een ambtenaar groenbeheer ook bij Nico Cordewener terecht. Een e-mail waarin Nico Cordewener wordt bestempeld als ‘een type dat de zaak ook wil “uitdagen”’. Kaasje voor Dagblad De Limburger; affaire geboren. Behalve de hoopjes zand kwam er zo nog veel meer op straat te liggen. Hetgeen Horst-sweet-Horst in staat stelt een top 5 samen te stellen van verliezers inzake Wespengate: 5. Nico Cordewener. Wespenoverlast, geen nieuw trottoir en op de koop toe beledigd worden door een ambtenaar: into each life some rain must fall.4. de ambtenaar groenbeheer. Kreeg in de krant al op z’n falie van de wethouder: ‘Zo’n opmerking hoort in een ambtelijk advies niet thuis.’ Ik stel daar bovenop nog honderd strafregels voor: ‘Ik moet leren kwetsende opmerkingen over personen voortaan onder de pet te houden.’

3. de wespen.

Nuttig zijn en niet steken. En wat zegt Nico Cordewener? ‘’s Zomers moet je eerst tien wespen wegschoppen voor je naar binnen kunt.’ Lijkt me een mooie klus voor de animal cops.

2. een vooralsnog onbekende stratenmaker. Tussen sommige stoeptegels zitten volgens Nico Cordewener kieren van wel drie centimeter breed. Drie centimeter!Voor elke stratenmaker een aantasting in z’n beroepseer. Het zal toch niet zo zijn dat de Engelse asfalteerders hier hebben bijgeklust?1. Ron Boreas, gemeenteraadslid voor de PvdA-PK. Hoe durft die man eigenlijk te beweren dat wethouder Selen z’n gezicht niet laat zien als er problemen zijn? De wethouder zegt in Dagblad De Limburger toe dat hij zelf de toestand bij de flat ‘op komt nemen’. Daaruit kan ik slechts afleiden dat hij bereid is niet alleen z’n gezicht maar z’n hele hoofd in een wespennest te steken!

Intermezzo – Huisdierenzegening (2)

Werelddierendag. Ter ere daarvan gisteren weer de Horster huisdierenzegening. Door omstandigheden had ik vorig jaar de eerste editie editie gemist. Gelukkig was m’n agenda ditmaal vrij. Derhalve vervoegde ik me gisterochtend tijdig in het atrium van de Sint-Lambertuskerk. Zonder huisdieren welteverstaan (ik heb mijn huisdieren ongelovig opgevoed), maar dat mocht de pret niet drukken. Bij aankomst wachtte me meteen al een grote teleurstelling. Kapelaan Mielnik bleek verhinderd omdat hij Spikey, z’n zwarte labradorpup, nog de fles moest geven.In de persoon van de eveneens uit Polen afkomstige kapelaan Boniek had kapelaan Mielnik evenwel gezorgd voor een uiterst kundig vervanger – zij het enigszins op leeftijd. Aan alles was te merken dat kapelaan Boniek vaker met dit bijltje had gehakt. Waar nodig stelde hij met een liefdevolle aai een dier op z’n gemak, maar hij deinsde er ook niet voor terug zich misdragende dieren met een corrigerende tik tot de orde te roepen. Alvorens hij het met wijwater besprenkelde, had de kapelaan voor elk dier een persoonlijke boodschap. Zo wenste hij een drachtig varken een vruchtbaar jaar toe en riep hij een paradijsvogel en een bruine rat op het komende jaar lief te zijn voor elkaar. Kortom, kapelaan Boniek was duidelijk in z’n element. Totdat … totdat in de verte een loeiende sirene weerklonk. Meerdere sirenes zelfs. Dichterbijkomende sirenes. Angstaanjagend dichtbij komende sirenes. Honden begonnen te janken, ezels luidkeels te balken. Daarna daalde een onheilspellende stilte over het atrium neer. Die werd doorbroken door het geluid van klakkende laarzen. Zes zwaarbewapende agenten drongen het atrium binnen. Wat had dit te betekenen? Plotseling viel het kwartje: we waren hier getuige van het eerste optreden van de animal cops! Horst had weer eens een primeur. Met veel machtsvertoon werd kapelaan Boniek in de boeien geslagen en afgevoerd – de talrijke aanwezigen verbouwereerd achterlatend. Een van de agenten snauwde me nog toe: ‘Telefonische melding via 1-1-4 – Red een dier. Lik op stuk. Wat denkt die man wel niet met z’n wijwaterkwast. Weerloze dieren tegen hun wil natmaken. Dat noem ik een staaltje dierenmishandeling van het zuiverste water.’ En Dion? Dion zag dat het goed was. Vrijdag beklaagde hij zich in L1 Laat (op 21.30 minuten) nog dat honden onbestraft waren doodgeschopt door Marokkaans straattuig, vandaag kon hij tot z’n genoegen constateren dat een dierenmishandelaar, een buitenlander nog wel, in de kraag werd gegrepen. En wie weet, heeft de dierenpolitie met kapelaan Boniek wel een heel grote vis aan de haak geslagen. Want wat verklaarde Dion vrijdag in Dagblad De Limburger? Bij thuiskomst heb ik trouwens meteen de pissebeddenlijkjes in de kelder verdonkeremaand. Je weet maar nooit.