Ingezonden – Hôrster hundje verramzaveld

Horst-sweet-Horst ontving eindelijk weer eens een ingezonden bijdrage. Van Jan Duijf (ja, die uit de Kloosterstraat in Horst). Komt-ze:

HÔRSTER HUNDJE VERRAMZAVELD

Een poeslieve jachthond

Het is een uitmuntend idee om het iconische Horster Hondje in een tastbaar beeld om te zetten en het te plaatsen op het prachtig vernieuwde Lambertusplein.

Waarom zit dat hondje? Iets klopt hier niet.

Mijn moeder is de versjesexpert in de familie. Ik bel haar: ‘Mam hoe gaat het versje over als je dorst hebt en Horst?’ Mijn moeder antwoordt:

‘Hedde dôrs?

Dá godde noar Hôrs:

doa stiët en Hundje

dát pist ow in ut mundje.’

De conclusie moet dan ook zijn dat de onnatuurlijke, zittende plashouding van het hondje op het plein totaal geen recht doet aan de, in de volksmond gebruikelijke, traditionele versinhoud. Een schitterend eigen Horster rijmpje wordt zo genadeloos om zeep geholpen.

De taalongevoeligheid wordt nog verder op de spits gedreven: het op het monument ‘vergeten’ Dá in regel 2, waarvan de klank als beginrijm terug komt in dát van de laatste regel, draagt sterk bij aan het ritme van het rijmpje.  Klank en ritme zorgen voor het kunnen onthouden van de tekst. Daarom overleeft een vers generaties.

De verantwoordelijken voor het ‘monumentje’, geven blijk elk gevoel te missen voor het karakter van het vers, en de aard van het Hôrster Hundje zelf. Het rijmpje is namelijk dubbelzinnig op te vatten: je wordt quasi gastvrij uitgenodigd om in Horst je dorst te gaan lessen, maar je komt op het Lambertusplein van een koude kermis thuis: je wordt in je muil gepist door een beest.

Dat dier is dus op zijn minst ondeugend, zeker stout en misschien wel kwaadwillend. Het  beeld van een straatjoekel met een brutale, kekke uitstraling verrijst. Niets van dat potentieel interessante karakter en mogelijke spanning komt in het huidige beeld van de hond terug. Nee, Horst wordt afgescheept met het ‘monument’ van een zittende, anonieme, oersaaie, aaibare en poeslieve jachthond. En die interactieve knuffel heeft niets van doen met een dierbaar Horster icoon.

De smaak van de middenstand waart rond over de Horster pleinen.  De gemeenteraad slaapt.

Jan Duijf

Kloosterstraat Horst