Intermezzo – Nu doorpakken

‘En het is mooi geweest met die welvaartsfratsen.’ Daar waren ze weer: de welvaartsfratsen. Het woord duikt regelmatig op in het proza van Alex Janssen. Zo ook afgelopen weekend. De Hegelsommer, gemeenteraadslid namens het CDA in Horst aan de Maas, is een fel strijder voor het boerenbelang. Ditmaal zette hij het voorgenomen stikstofbeleid van het kabinet weg als ‘welvaartsfratsen’. Wat we precies moeten verstaan onder dat begrip is me niet helemaal duidelijk, het is een zelfverzonnen woord van de zelfbenoemde Doener in Passie die nooit raakt uitgekakeld over de power van het positivisme. Ik vermoed dat we ‘welvaartsfratsen’ moeten zien als een equivalent van ‘linkse hobby’s’.

Zorg om de natuur, om de klimaatveranderingen, om de biodiversiteit, om de stilliggende woningbouw zou ik niet per se willen betitelen als welvaartsfratsen of linkse hobby’s. Wat ík dan zie als welvaartsfratsen? Nou, bijvoorbeeld zeven dagen per week vlees op je bordje willen hebben. Of miljoenen en miljoenen dieren geen daglicht en een veel te kort leven gunnen. Of dieren louter als een consumptiemiddel zien. Of telkens nieuwe Europese miljardensubsidies voor de intensieve veehouderij rondstrooien. Of alles louter door een economische bril bekijken.

Ooit was rentmeesterschap een gevleugeld woord binnen het CDA. Dat betekende zoiets als dat God de aarde in bruikleen heeft gegeven aan de mens. En dat elke generatie de verplichting heeft de aarde over te dragen aan haar kinderen zoals zij de aarde heeft ontvangen van haar voorouders. Vandaag de dag hoor je Alex en andere CDA’ers het woord rentmeesterschap nooit meer in de mond nemen. Hoe zou dat toch komen?

De bevlogenheid van het rentmeesterschap heeft plaatsgemaakt voor de kilte van het ‘Nu doorpakken’ – de slogan waarmee het CDA de laatste verkiezingen hoopte te winnen. De ironie wil dat nu het kabinet de realiteit wat betreft stikstofuitstoot onder ogen lijkt te zien en eindelijk wil doorpakken, het CDA op zijn achterste poten staat. Of in elk geval de CDA-afdelingen in de Peelregio.

‘Nu doorpakken’ suggereert strenge rechtvaardigheid zonder aanzien des persoons, lieverkoekjes die niet worden gebakken. ‘Nu doorpakken’ vraagt om lef, om niet langer wegkijken, om verantwoordelijkheid nemen. Alex en andere al dan niet regionale CDA’ers: pak nu door, keer terug op je schreden en omarm het rentmeesterschap weer zoals je het vroeger ooit omarmde.

Dit stukje verscheen vandaag ook in Via Horst-Venray