Intermezzo – Rein Bril (2)

‘Heeft iemand meer informatie over Rein Bril en meer in het bijzonder over zijn Noord-Limburgse tijd?’ Zo besloot ik afgelopen dinsdag het stukje (klik hier) over de ooit in Castenray en Broekhuizen woonachtige kunstenaar Rein Bril. Vaak komt er op zo’n vraag geen antwoord. Ditmaal wel, meerdere antwoorden zelfs. Van Floor Hermans, Jan Janssen en Arie Stas. Laatstgenoemde herinnerde zich dat hij Rein Bril eind 1978 of begin 1979 in Broekhuizen thuis had bezocht en maakte woensdag deze foto van dat pand in zijn huidige staat (waarvoor dank):

De reacties van Floor en Jan hebben met elkaar gemeen dat ze niet héél veel extra informatie over Rein Bril verschaffen, maar wel de broodnodige context. Om hun reacties recht te doen én om te voorkomen dat dit stukje veel te lang wordt, verpak ik ze in twee afzonderlijke posts. Een dezer dagen aandacht voor hetgeen waarop Jan Janssen me attendeerde. Vandaag maak ik de weg vrij voor Floor, die in een uitvoerige mail en uit de eerste hand een prachtig beeld schetste van de kunstscene in Broekhuizen(vorst) in de jaren zestig en zeventig:

‘Rein Bril is mij wel bekend. Ik heb hem leren kennen toen hij in Broekhuizen woonde, in een heel groot oud huis op de grens met Broekhuizenvorst. In Broekhuizen woonden toen meerdere beeldende kunstenaars en andere alternatievelingen die zich bezighielden met muziek en er was zelfs een heus theatertje waar de crème de la crème van de Nederlandse kleinkunst regelmatig acte de présence gaf. Dit theatertje met de naam Mikro Skoop werd gerund door Hans Conen en zijn vrouw Wilmy Conen-Peeters. Wilmy maakte ook enorme abstracte wandkleden van schapenwol die ze zelf geverfd had met natuurlijke kleurstoffen. Hans gaf les in Venlo, runde het theater en initieerde diverse kunstprojecten die nogal opzien baarden. Zo reed hij bijvoorbeeld rond in een auto die er uitzag als een ruimteschip met grote glazen koepels op het dak. Behalve uit Rein Bril bestond het contingent beeldend kunstenaars uit meerdere personen die ik me op dit moment niet allemaal herinner maar waarvan Mathieu Knippenbergh en Toon van de Ven de bekendsten zijn. In Broekhuizenvorst hadden Lydia Luyten (naaldkunstenares) en Joop Sorky (beroepsactivist en provo van het eerste uur) zich gevestigd in een onbewoonbaar verklaarde woning op de grens met Swolgen. Zij kwamen uit Amsterdam.

Lydia Luyten met haar zoon Milo voor haar onbewoonbaar verklaarde woning aan de Krienestraat in Swolgen (foto afkomstig uit een dagboekje van Lydia Luyten)

Bijna iedereen maakte gebruik van de toentertijd geldende contraprestatieregeling voor beeldende kunstenaars die voorzag in een uitkering op bijstandsniveau. Om voor deze regeling in aanmerking te komen werd je werk beoordeeld door een commissie en als die haar fiat gaf bepaalde die tevens hoeveel daarvan je moest inleveren bij de gemeente om die uitkering min of meer te compenseren (contraprestatie). Op het gemeentehuis en bij de sociale dienst kwam je het overal tegen en de rest verdween in de kelders van het gemeentehuis. Ik acht het zeer waarschijnlijk dat zich in het depot van de gemeente Horst aan de Maas ook werk van Rein Bril bevindt.

Rein Bril (foto afkomstig uit Maarten Beks, Rein Bril)

Verder noem ik Joost Nuissl (hij woonde in Broekhuizenvorst) die enorm veel succes had met ‘Ik ben blij dat ik je niet vergeten ben’, dat tot stand kwam in samenwerking met de Vorster fanfare en Martijn Alsters, de fluitist, alsmede Nard Reijnders, saxofonist bij Herman van Veen, componist en muziekproducent.’