Intermezzo – Kerstmis

1955. Csaba Czerep heeft de kerst van zijn leven. Csaba is veertien en enkele maanden eerder gevlucht uit Hongarije, waar Russische troepen de Hongaarse Opstand bloedig hebben neergeslagen. Csaba verblijft nu samen met tientallen andere vluchtelingen in een tijdelijk opvangkamp in de gemeente Horst, en wel in America. Ter gelegenheid van Kerstmis is de kantine omgetoverd in een soort feestzaal, compleet met altaar en een geschilderde kribbe. Er wordt gezamenlijk gezongen, gegeten en gedronken. Autochtonen dragen hun steentje bij. Kerstmis, feest van het licht, de vrede, de liefde, de hoop, de gastvrijheid.

2021. Venray wordt aangewezen als locatie voor de acute noodopvang van vluchtelingen. De sociale media ontploffen. ‘Zo nu kun je dus alle sloten vervangen naar 7 punts sloten.’ ‘Tuurlijk zitten er ook goede mensen tussen.’ ‘Als het zover komt speel ik voor eigen rechter.’ ‘Pak de loader mar en vaeg dat volluk de grens over.’ ‘Ja joh nog meer zooi binnen halen. ‘Hoef dat schooier volk niet in de buurt.’ Kerstmis, feest van het licht, de vrede, de liefde, de hoop, de gastvrijheid?

Ja, dit is enigszins een karikatuur, een tikkeltje generaliseren, een beetje versimpelen van de werkelijkheid. Natuurlijk was het in 1955 geen hemel op aarde in America: ongetwijfeld zal de tijdelijke opvang van Hongaarse vluchtelingen niet door iederéén zijn toegejuicht. En natuurlijk is het in 2021 geen hel op aarde in Venray: er zijn ook genoeg mensen die de acute noodopvang níet als een probleem zien. Evengoed kan ik me niet geheel aan de indruk onttrekken dat we ergens tussen 1955 en 2021 iets aan medemenselijkheid zijn kwijtgeraakt.

Wat me misschien nog wel meer stoort dan die huiveringwekkende reacties op sociale media is het bestuurlijke Venrayse meehuilen met de wolven in het bos. Het kan zijn dat ik iets heb gemist, maar uit bestuurlijke en politieke hoek heb ik de afgelopen anderhalve week alleen maar gezeur en geklaag gehoord en gelezen. Of hebt u soms iemand de Venrayse equivalent van Wir schaffen das horen bezigen? Gastvrijheid en empathie klinken echt anders.

Kerstmis, feest van het licht, de vrede, de liefde, de hoop, de gastvrijheid. Maar ook feest van de solidariteit. Solidariteit met mensen die het minder getroffen hebben dan wij. Solidariteit ook met een gemeente die het blijkbaar allemaal niet aankan. Waar blijft het ruimhartige aanbod vanuit Horst aan de Maas om de Venrayse zorgen te verlichten door óók een locatie voor acute noodopvang van vluchtelingen geschikt te maken?

(Dit stukje verscheen gisteren ook in Via Horst-Venray)