‘Ik ken Horst nauwelijks. Dus ik ben wel benieuwd naar jouw Horst.’ U vraagt,
wij draaien. Dus spreek ik op dinsdagavond af met Peter Bults. Om zes uur
regent het pijpenstelen. Ik mail Peter: ‘Als je niet het risico wilt lopen om
nat te worden, kunnen we ook een andere keer afspreken.’ Zijn reactie: ‘Ach,
wat heet risico. Ik was toch al van plan een jas aan te trekken. Dus, tot zo.’
Een uur later regent het nog steeds, maar wtf. Peter (66) woont in Holthees,
noemt zichzelf pensionado en verdiende jarenlang zijn brood in de vliegerluchtfotografie
– waarover hieronder meer. We kennen elkaar.
We hebben afgesproken op het Wilhelminaplein. Als we richting Lambertusplein
lopen, blijkt Peter toch minder onbekend met Horst dan hij het deed voorkomen:
‘Ah, Passi! Heb ik wel eens een ijsje gegeten. Oh, en daar de
Sint-Lambertuskerk!’ Ik vertel over het Hôrster Hundje en Jan de Beijer die in
1738 de Sint-Lambertuskerk tekende. Al snel besluit ik mijn rol als gids iets
minder serieus te nemen omdat het gesprek daaronder lijdt. De rolverdeling voor
de rest van de wandeling: Peter die aan het woord is over zijn leven en
bezigheden, ik die af en toe een vraag stel, verhaal over mijn bezigheden en tussendoor
wijs op een bezienswaardigheid.
Wat Peter ook vertelt, er schemeren altijd onderkoelde humor en
relativeringsvermogen in door. Hij werd geboren in Harderwijk, bracht zijn
lagere schooltijd door in Singapore en woonde daarna op tal van plaatsen in
Nederland. De liefde voerde hem een kwart eeuw geleden naar Holthees. Tussen Gasthoês
en Kantfabriek gaat het vooral over Singapore: de avontuurlijke vliegreis ernaartoe,
het verblijf daar, het Maleis dat hij er leerde spreken, het huispersoneel, de
bootreis terug.
Als we afdraaien naar de Westsingel zegt Peter, opgeleid als
werktuigbouwkundige, dat hij na zijn verhuizing naar Holthees enigszins zoekende
was. Uiteindelijk besloot hij van zijn twee grootste hobby’s, vliegeren en
fotografie, zijn beroep te maken: vliegerluchtfotografie in al zijn facetten. Vliegerluchtfotografie
… Ik geloof niet dat ik het woord ooit eerder heb gehoord. Een half uur later
(Zwaluwstraat – Toon Hendriksstraat – Westsingel – Weltersweide – Noordsingel –
Julianastraat – Gebroeders van Doornelaan) waan ik me specialist op het gebied
van de vliegerluchtfotografie. Mooie verhalen, prachtig verteld. Frustrerend
dat het concept van deze serie het niet toelaat om die verhalen hier te reproduceren.
Op de Gebroeders van Doornelaan houden we halt bij de door Jeu van Helden
ontworpen DAF’jes. Peter, behalve techneut ook autofreak, blijkt niet te weten
dat de gebroeders Van Doorne, oprichters van DAF, Horst-Americaanse wortels
hebben. Hij steekt zowel de loftrompet over het kunstwerk van Jeu als over de
automatische versnellingsbak van DAF.
Via Venrayseweg en Jacob Merlostraat keren we terug op het Wilhelminaplein. Ik
vraag hoe Peter zijn dagen doorbrengt als pensionado. Vooral met het ordenen
van de duizenden foto’s die hij in de loop van een kleine zestig jaar heeft
gemaakt. Ik heb die foto’s nooit gezien en Peter is wars van pretenties, maar
het zou me niet verbazen als die foto’s museumwaardig zijn. Dat vermoeden krijgt
enkele uren later een boost als Peter me de drie foto’s van de wandeling stuurt
die dit stukje sieren.
Ook een keer meewandelen? Dan ben je te laat … Tenzij je onder de veertig
bent: in een poging de totaal scheve verhouding tussen 40-plussers en
40-minners met wie ik inmiddels een wandelafspraak heb gemaakt wat meer in
balans te brengen, is aanmelding vanaf nu alleen nog mogelijk voor 40-minners.
Dus ben je 40-minner en wil je met mij in de komende anderhalve week een keer door
Horst wandelen? Stuur dan een mail naar horstsweethorst@gmail.com
en we maken een afspraak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten