Elk woord over de afgang van gisteren in Amsterdam zou er één teveel zijn.
Laat ik daarom maar terugvallen op een thema dat mijn weekend tenminste nog een klein beetje opfleurde: de jachthut. Een ritje van een klein uur aan de andere kant van ‘de päöl’ resulteerde zaterdag in een rijke oogst aan jachthutten, waaronder deze
sleephut in Vinkrath (wat zou trouwens de functie zijn van die merkwaardige toren op de achtergrond?):
Aan de vraag waarom jachthutten in Duitsland zo wijdverbreid zijn – je breekt er nog net niet je nek over – zou iemand eens een promotieonderzoek moeten wijden. Is het ongebreidelde territoriumdrift? Jachtlust? Een goed ontwikkeld killersinstinct?
Enfin, dat is dus meer iets voor een promotieonderzoek – Horst-sweet-Horst concentreert zich op Horst. Daar zijn jachthutten aanzienlijk dunner gezaaid dan bij onze oosterburen. Hetgeen het ontdekken van een nieuw exemplaar telkens tot een feest maakt. Zaterdag was het weer zover.
Peter Janssen had me getipt over een jachthut aan de rand van de Heerepeel, het kunstmatige stukje Peel tussen de vakantieparken Loohorst en Meerdal. En inderdaad:
Architectonisch gezien nu niet bepaald een hut waar je meteen van achterover slaat. Toch hebben we hier te maken met een extraordinaire hut. Bij nadere beschouwing werd me namelijk duidelijk dat het hier ging om een nog niet eerder door mij waargenomen type, dat ik voor het gemak maar als ‘waterhut’ aan zal duiden:
Zo weet Horst je telkens opnieuw voor verrassingen te plaatsen. Overigens heb ik wel m’n twijfels over de duurzaamheid van dit type hut.
Laat ik daarom maar terugvallen op een thema dat mijn weekend tenminste nog een klein beetje opfleurde: de jachthut. Een ritje van een klein uur aan de andere kant van ‘de päöl’ resulteerde zaterdag in een rijke oogst aan jachthutten, waaronder deze sleephut in Vinkrath (wat zou trouwens de functie zijn van die merkwaardige toren op de achtergrond?): 
Aan de vraag waarom jachthutten in Duitsland zo wijdverbreid zijn – je breekt er nog net niet je nek over – zou iemand eens een promotieonderzoek moeten wijden. Is het ongebreidelde territoriumdrift? Jachtlust? Een goed ontwikkeld killersinstinct? 
Enfin, dat is dus meer iets voor een promotieonderzoek – Horst-sweet-Horst concentreert zich op Horst. Daar zijn jachthutten aanzienlijk dunner gezaaid dan bij onze oosterburen. Hetgeen het ontdekken van een nieuw exemplaar telkens tot een feest maakt. Zaterdag was het weer zover. Peter Janssen had me getipt over een jachthut aan de rand van de Heerepeel, het kunstmatige stukje Peel tussen de vakantieparken Loohorst en Meerdal. En inderdaad:
Architectonisch gezien nu niet bepaald een hut waar je meteen van achterover slaat. Toch hebben we hier te maken met een extraordinaire hut. Bij nadere beschouwing werd me namelijk duidelijk dat het hier ging om een nog niet eerder door mij waargenomen type, dat ik voor het gemak maar als ‘waterhut’ aan zal duiden: 
Zo weet Horst je telkens opnieuw voor verrassingen te plaatsen. Overigens heb ik wel m’n twijfels over de duurzaamheid van dit type hut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten