Afgelopen donderdag aangetroffen in een winkelwagentje van Plus. Zou er dan toch een Grote Regelaar zijn? Hoe valt anders te verklaren dat uitgerekend mij uitgerekend dit briefje in handen valt? Want toevalligerwijze ben ik boodschappenbriefjesbezeten. En wel sinds 4 december 2007.
Op die dag maakte ik in het Glaspaleis in Heerlen kennis met een bijzonder project van kunstenares Judith van den Berg. Door haar gevonden boodschappenbriefjes had ze gefotografeerd en zonder verder commentaar als diashow op dvd gezet. Bovendien verkocht ze houten kistjes 
met daarin een gevonden boodschappenbriefje en een brief van haar aan de koper van het kistje. Briljant! 
Koop die dvd of bekijk anders het fragment op haar website. En niet meteen afhaken graag. Ga er rustig voor zitten en laat tot u doordringen wat u ziet. Ongetwijfeld vergaat het u hetzelfde als mij, raakt u erdoor gefascineerd en gaat u zich van alles afvragen: zou dat briefje zijn geschreven door een man of door een vrouw? Maak ik evenveel spelfouten? Wat zouden die mensen toch moeten met 23 pakken rijst? Doe ik er misschien goed aan m’n boodschappenbriefjes vanaf nu na gebruik te verbranden? Goh, zouden dat soms alcoholisten zijn? Zal ik voortaan ook gebruikte koffiefilters een tweede leven gunnen als boodschappenbriefje? Wordt peterselie vaker afgekort tot p’selie? 
Geweldig toch?En dan nu ‘mijn’ briefje. Het briefje van een moeder die uitziet naar een gezellige kerst met manlief en twee dochters? Kan niet anders. Hoewel Sinterklaas er financieel al flink heeft ingehakt – wat wil je ook met meiden van 8 en 6? – moet ze toch ook iets met kerst. Aan slagroom, repen chocola en zakjes chips kan ze zich geen buil vallen. Een klein ‘cadautje’ voor Anita en Lieve zal ook wel lukken, bij Action is ze met een euro of vijf al een heel eind. Resteert Sven. Altijd een probleemgeval. Hoeveel ze ook van haar man houdt, een beetje saai is ie wel. ‘Iets leuks’ heeft ze maar op het briefje gezet. Uitstel van executie. Hij houdt niet van voetbal, hij houdt niet van auto’s, hij houdt niet van lezen. Hij houdt eigenlijk alleen van haar. En van Anita en Lieve. En van z’n werk. Vooral van dat laatste. Een Oudejaarslot, zou dat niks zijn? Veel te duur. Een vijfde lot dan? Och ja, waarom ook niet?
En daar gaat ze, eerst naar Action, daarna naar Bruna en tenslotte naar Plus. Opgelucht dat de buit binnen is, laat ze het boodschappenbriefje in de winkelwagen liggen. 
Geheel onwetend van het feit dat het twee minuten later in handen zal vallen van een boodschappenbriefjesbezetene.
