‘Ik snap t even niet meer hoor! Jongeren die klagen dat er in horst te weinig jongeren plekken te vinden zijn om te kunnen zitten met vrienden... nu heeft de gemeente dit huisje geplaatst bij ons langs.. voor jullie! En wat doen de meeste van jullie? Juist ja die slopen de hele boel daar! Stenen uit de muur trekken en er mee gaan gooien, op t dak klimmen en er vervolgens op springen, vuurwerk afsteken in het huisje, zitten blowen, stoer lopen doen naar mensen die voorbij fietsen of lopen en ga zo maar door. Wees blij dat er nu een plek voor jullie is gekomen en ga dit niet lopen vernielen..loop dan niet te zeiken dat er geen jeugd plekken zijn om te chillen. Snap t namelijk goed dat die plekken er weinig zijn als toch alles vernield word.. dat ze dit huisje ook maar weer snel weg halen hier! Alleen maar overlast ervan bah! eerst de parkeerplaats langs ons huis waar drugs gedeald werd.. en nu dit weer nou ik weet niet wat ik liever heb.. toch de parkeerplaats denk ik zo!’
Dit bericht plaatste Peggy Seuren afgelopen woensdag op haar
Facebookpagina (klik hier). Het zou waarschijnlijk aan mij voorbij zijn gegaan als Luc
Seuren me er niet door middel van een tag
attent op had gemaakt. Waarom dat taggen?
Ik veronderstel om mij een reactie op het bericht te ontlokken. Waarom mij? Ik
veronderstel omdat ik in maart een stukje over het betreffende huisje schreef (klik hier), waarin ik het
betitelde als een kunsthal.
Welnu, ik ben graag bereid tot een reactie op het bericht
van Peggy. Om goed beslagen ten ijs te komen, ben ik dit weekend de situatie
ter plekke in ogenschouw gaan nemen. Wat betreft het stenen uit de wanden
trekken heeft Peggy aantoonbaar gelijk
en ik neem onmiddellijk aan dat ze ook de andere door haar
genoemde baldadigheden niet uit de duim heeft gezogen. Haar teleurstelling en
ergernis kan ik me levendig voorstellen – ook mij doet de aftakeling van het
huisje pijn (en niet alleen omdat het magisch effect van de vensters teniet
wordt gedaan als alle stenen zouden verdwijnen).
Het huisje dus – na drie maanden – maar weer weghalen, zoals
Peggy bepleit? Lijkt me niet de juiste oplossing. Weghalen zou betekenen dat de
goedwillenden (die er ongetwijfeld ook zijn) moeten lijden onder de
kwaadwillenden. Weghalen zou betekenen dat wordt gekozen voor de weg van de
minste weerstand. Weghalen zou betekenen dat anderen met het probleem worden
opgezadeld. Weghalen zou misschien ook wel betekenen dat Peggy de gebeten hond
is.
Hoewel zachte heelmeesters over het algemeen in een kwade reuk
staan, valt niet uit te sluiten dat ze in dit geval heilzaam werk kunnen
verrichten. Pubers hebben recht op empathie. Pubers hebben ook recht op een
bepaalde mate van excessief gedrag. Evengoed zijn zelfs pubers soms voor rede
vatbaar. In plaats van ze te negeren zou je ook kunnen proberen met ze in
gesprek te gaan. Hen op het hart drukken dat ze het huisje desgewenst best
mogen gebruiken om te roken, te drinken, te blowen, te vozen en wat dies meer
zij. Tegelijkertijd zou je hen ook aan het verstand kunnen peuteren dat er
ondanks al die vrijheden ook een paar dingen zijn die bij en in het huisje niet
kunnen. Maak hen kortom medeverantwoordelijk voor het huisje.
Niet geschoten is altijd mis en ook zachte heelmeesters hebben
wel eens een voltreffer. Grover geschut kan in een later stadium altijd nog
voor de dag worden gehaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten