Op de fiets onderweg naar Kronenberg bedenk ik me dat het met Kay Thijssen
eigenlijk hetzelfde is als met die andere politicus, Mark Rutte: ik ken hem
alleen van het beeldscherm en op basis daarvan heb ik een mening over hem
gevormd. Verschil is dat ik van Kay een aanzienlijk positiever beeld heb dan van
Mark. Kay maakte vier jaar geleden zijn entree in de gemeenteraad van Horst
namens Essentie, een lokale partij die pragmatisme (voor mij te) hoog in het
vaandel heeft staan, een (te) grote afkeer heeft van geneuzel en dat ook (te) regelmatig
laat blijken. Kay valt me op door zijn to-the-point-zijn, zijn gevoel voor
humor, maar vooral ook door zijn vaardigheid in het debat, een kwaliteit die
bijzonder dun gezaaid is in de Horster gemeenteraad. Nu maar afwachten of Kay (25)
in het echt niet tegenvalt.
We ontmoeten elkaar bij de kerk in Kronenberg. Waarom Kronenberg? Ik dacht dat
je in Sevenum woonde? ‘Klopt, maar ik heb hier met mijn vriendin een nog te
bouwen woning gekocht.’ We lopen erlangs, de eerste schop moet nog de grond in.
Kay vertelt intussen dat hij via vmbo (‘Toen was ik vrij eigenwijs’), havo en
hbo uiteindelijk vorig jaar aan de universiteit is afgestudeerd als
bestuurskundige. Ongelooflijk. Sinds oktober werkt hij als beleidsmedewerker
wonen bij de gemeente Geldrop-Mierlo.
Op het Bedelaarspad slaan we linksaf een half verharde weg in, het Grote Veld
op. Het
Grutte Veld, en meer in het bijzonder de
Kruusboëm, is dé
grote trots van elke Sevenumer, dus ook van Kay. Als hij een rondje aan het
rennen is houdt hij er altijd even halt om aan zijn drie jaar geleden overleden
opa te denken. Die woonde vroeger Op den Bergen, iets verderop.
In de striemende regen op dat immense akkerbouwcomplex vertelt Kay dat hij er al
als kind van droomde ooit in de Tweede Kamer te komen. Hoogst opmerkelijk voor
iemand die niet opgroeide in een gezin waar je politiek met de paplepel kreeg
ingegoten. Voor een schoolopdracht ging hij ooit op bezoek bij Bram Hendrix,
fractievoorzitter van Essentie. Van het een kwam het ander en zo belandde hij
al op 17-jarige leeftijd in de plaatselijke politiek. Daarin is hij inmiddels
door de wol geverfd. Dat blijkt ook als ik hem vraag of het niet voor iedereen goed
zou zijn, ook voor die partij zelf, als het CDA na de komende gemeenteraadsverkiezingen
eens uit de coalitie zou worden geknikkerd. ‘Dat kan zomaar niet als het CDA de
grootste partij blijft, wat ik wel verwacht.’
Kan het trouwens zo zijn dat Kay, net als ik, supporter is van VVV? ‘Jazeker!’
De rest van de wandeling gaat alleen nog over VVV. Heerlijk! Kay bezoekt, net
als ik, elke thuiswedstrijd en soms een uitwedstrijd. Jarenlang ging hij met zijn
broer en zijn opa. Sinds het overlijden van zijn opa gaat zijn vader mee. Kay
verhaalt uitvoerig over het laatste kampioenschap in 2017, hoe hij dat met z’n
opa in Venlo op de Markt vierde en hoe opa daar dagenlange spierpijn aan
overhield. Uit alles spreekt een diepe genegenheid voor zijn opa. Dat ontroert
me.
Slotsom: Kay blijkt ook in het echt niet tegen te vallen. We spreken af in de
toekomst vaker te gaan wandelen.
Dit was aflevering 19 van Wandelgang
, een serie wandelingen in de
kerstvakantie met Horst-sweet-Horst. Klik hier voor een toelichting op deze
reeks. De kerstvakantie is bijna afgelopen, net als deze reeks: er volgen nog verslagen
van drie wandelingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten