Op naar Hegga, voor de derde keer in vijf dagen! Er waren tijden dat ik
minder in Hegelsom kwam. Ditmaal heb ik er afgesproken met Marlies Scheres, die
jarenlang in Sevenum woonde, maar opgroeide in Hegelsom en er veertien jaar
geleden weer terugkeerde. Marlies (60) was lange tijd docent in het middelbaar
onderwijs en is nu adjunct directeur van Yuverta (tot vorig jaar Citaverde College
geheten). En dan is Marlies ook nog eens dochter van een instructeur op de Praktijkschool (ook bekend als ‘Kiepeschoël’ of ‘Henneschoël’). Niet vreemd
dus dat ze een wandeling voor ogen heeft met als thema onderwijs. Marlies en ik kennen elkaar.
Van haar fantastische huis lopen we over de Pastoor Debijestraat naar de lagere
school, háár lagere school. De lagere school ook van legendarisch
onderwijsvernieuwer Jan Wijnen (‘meister Wiene’). Opmerkelijk genoeg zat Marlies
nooit bij hem in de klas. Wel drie jaar lang bij meester Peters, aan wie ze dierbare
herinneringen heeft.
We lopen naar een in de voorgevel van de school ingemetselde gedenksteen. Ik
zie ‘m voor het eerst, Marlies heeft er ook nooit echt acht op geslagen. Het
opschrift is in het Latijn. We hebben allebei zes jaar lang les gehad in deze
dode taal, maar er is te weinig van blijven hangen om de tekst adequaat te
kunnen vertalen. Thuis lees ik in
Meester laat me door!, een publicatie
van Gert Verheijen over de eerste vijftig jaar van de lagere school in Hegelsom
de correcte vertaling:
‘Aan het Goddelijk Hart van Jesus / voor onze kleine
kinderen / de beminden van Christus.’ De hoofdletters vormen samen in
Romeinse cijfers het stichtingsjaar van de school, 1930.
We wandelen verder richting Yuverta. Na de lagere school ging Marlies, net als
ik, naar het Boschveldcollege in Venray. Ze vraagt wie de gymnastiekleraar was
aan wie Lotte Spreeuwenberg en ik zo’n hekel hadden (klik
hier). Marlies, gek
op sport, blijkt eveneens les van deze man te hebben gehad. Zij beoordeelt hem
juist wat positiever. Net als andere gymnastiekdocenten die bij mij minder in de
smaak vielen. Verder stemmen onze voor- en nakeuren voor docenten uit die tijd
vrijwel overeen.
We passeren Yuverta. Het gesprek gaat over het onderwijs in de loop der jaren.
Veel is veranderd, in het onderwijs zelf maar ook bij docenten, leerlingen en
ouders. We zijn voorzichtig positief: perfect is het niet, maar ten opzichte
van vroeger is er veel verbeterd.
We glibberen door het Ham, lopen onderlangs het Sint-Annakapelletje en stevenen vervolgens
af op de Wervelstraat in Horst. Daar beleefde Marlies, meteen na haar
afstuderen aan de lerarenopleiding, zeven prachtige jaren als docent aan de
MAVO. Er kon en mocht veel. Ze herinnert zich een optreden van de pas
opgerichte Heideroosjes – de bandleden waren allemaal leerling – in de kantine
van de school.
De herdertjes lagen bij nachte op z’n punks.
We staan op het binnenplein van appartementencomplex Hof van Horst. De voormalige
MAVO is hierin geïncorporeerd. Een oudere man loopt op ons toe en vraagt wat we
aan het doen zijn. Als we duidelijk hebben gemaakt niets verkeerds in de zin te
hebben, onthult hij dat hij een appartement heeft in de voormalige toiletten
van de MAVO.
In de parkeerkelder van het complex laat ik Marlies het coördinatenkunstwerk
zien dat slechts bij weinigen bekend is, ook bij Marlies niet (klik
hier voor
meer informatie). Vervolgens lopen we weer terug richting
Hegga, terwijl
Marlies anekdotes over haar MAVO-tijd uit de mouw blijft schudden.
Dit was aflevering 18 van Wandelgang
, een serie wandelingen in de
kerstvakantie met Horst-sweet-Horst. Klik hier voor een toelichting op deze
reeks. Wil je ook een keer meewandelen met Horst-sweet-Horst? Dan ben je te
laat: helemaal volgeboekt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten