Jan Duijf heeft de smaak te
pakken: Horst-sweet-Horst ontving opnieuw een ingezonden bijdrage van hem,
opnieuw over het Hôrster hundje:
HÔRSTER
HUNDJE TEST
Beelden spreken voor zich?
De vorige week gaf ik er
blijk van niet gelukkig te zijn met de tekst over en het beeld van het meest markante en bekendste Hondje uit de Horster geschiedenis.
Ik ben benieuwd aan welk exemplaar u, en
waarom, de voorkeur geeft?
‘Hedde dôrs?
Dá godde noar Hôrs:
doa stiët en
Hundje
dát pist ow in ut mundje.’
Jan Duijf
Kloosterstraat Horst
Natuurlijk ving ik ut twedde hundje bétter.
BeantwoordenVerwijderenEnne hond kán ow neet zittend in de mond pisse.
Riek Versteegen
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het volledig met Jan Duijf eens. Het beeldje in Horst is een gemiste kans.
BeantwoordenVerwijderenHier had een echte "stroathoond" of een "stroatfiks" of een "schuuphoond" moeten staan met z'n rechterachterpoot omhoog. En niet een gekamde rashond die braaf zit.
Ook het versje klopt niet. Ons mam zei vroeger altijd: "Doa stiet een hundje" (ipv "doa hebbe ze een hundje").
Dat Horsterse hundje is namelijk geen bezit van iemand, maar een zelfstandige, eigenwijze (wérse) straathond die zich nergens wat van aantrekt. Dit geeft, vindt ik tenminste, meer het karakter van de gemiddelde Horstenaar aan.
Welke commissie heeft zo iets goedgekeurd? Die snappen de Horsterse cultuur niet.