Vijfde en laatste etappe van een wandeling diagonaal door de gemeenten
Venray en Horst aan de Maas. De etappe van vandaag begint bij het
Sint-Annakapelletje in Horst en zou moeten eindigen bij of in de Maas in
Grubbenvorst.
Na het Sint-Annakapelletje een stukje Vrouwboomweg – over prachtige straatnamen
gesproken. Terzijde van de weg een groot zeildoek met in grote letters het
opschrift ‘Ruimte voor natuur’ en in net iets minder grote letters ‘Greenport
Venlo’. Briljante werkelijkheidsomkering: Greenport Venlo heeft juist op grote
schaal ruimte gecreëerd voor gigantische bedrijvigheid ten koste van de natuur.
En nu hengelen naar complimentjes voor het behoud van ingesnoerde stukjes
natuur op postzegelformaat. Je moet maar durven.
Na
het doorsnijden van de groene buffer
die wordt gevormd door Reulsberg en het Ham toont Greenport zijn ware gezicht:
kassen, ogenschijnlijk tot het einde van de wereld. In het ritme, het monotone,
het strakke, het oneindige, schuilt beslist een zekere schoonheid – het is niet
louter kommer en kwel in Californië. En toch:
Califorina Dreamin'.
Langs de drukke Horsterweg warempel ook nog een vervallen boerderij. Een witte
luifel voor de voordeur en een gemetseld rond hoektorentje verschaften haar
ooit grandeur. Uit de gebroken ruiten wappert grauwe vitrage, op het dak
groeien planten. Vergane glorie zoals je in deze contreien maar zelden ziet. Graag
gewoon verder laten vervallen, niet restaureren, niet slopen.
Bordje in een coniferenheg:
Massage by Simone … en ontspan …
Niks ontspanning, verder richting finish. Via de houten hangbrug over de A73.
Dan verder pal langs de A73 met z’n oorverdovende herrie en vervolgens aan mijn
linkerhand bossen en aan mijn rechter een hekwerk met daarachter het immense
veilingterrein. Vele kilometers lang. Fascinerend.
Onder de spoorbrug door en nu maar hopen dat deze wandeling na veertig
kilometer niet strandt in het zicht van de haven. Die haven is de grens tussen
Horst aan de Maas en Venlo en bevindt zich in de Maas, bij de brug over de A67.
Geen ambitie om naar het midden van de Maas te zwemmen. Wel ambitie om de oever
van de Maas te bereiken. Grootschalige ontgrindingswerkzaamheden, hekken,
taluds, ondoordringbare begroeiing en nog zo wat van die dingen fnuiken die
ambitie. Het zij maar zo.
(Dit stukje verscheen woensdag ook in Via Horst-Venray, zij het zonder
foto’s. Klik hier, hier, hier en hier voor de eerste vier etappes van deze
wandeling.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten