Wat ook mooi is aan deze serie wandelingen: dat ik ga wandelen met mensen die
ik niet (vaak) genoeg (meer) spreek. Jos Weijs (69) is zo iemand. Ik ken Jos al
een kleine vijftig jaar. Hij was een vriend van mijn ouders, een partijkameraad
ook, hij behoorde net als mijn ouders tot de oprichters van de PvdA-afdeling in
Horst. Nog veel langer dan mijn vader zat hij in de Horster gemeenteraad. Maar
ik heb ook nog levendige herinneringen aan tripjes naar Verdun en Londen in het
gezelschap van Jos. Als we elkaar tegenwoordig zien, blijft het bij een praatje
tijdens het boodschappen doen. En nu heeft Jos gemaild: ‘Graag wil ik een keer
met je gaan wandelen. Mijn voorstel is dat we praten over het heden en het
verleden.’ Héél graag! En praten over heden en verleden betekent volgens mij in
feite: praten over alles. Mooi!
Jos heeft bedacht om door de Horster wijken en buurten te lopen. Met uitzondering van de Norbertuswijk. Hij heeft namelijk gelezen dat die al
verschillende keren aan bod is geweest tijdens deze wandelingen. Van zijn huis
aan de Jacob Merlostraat lopen we via een brandgang die ik – tot mijn eigen
verbazing – niet ken, De Riet in, een jaren zeventigbuurt. Hutje mutje. Stenen,
stenen, stenen, auto’s, auto’s, auto’s. Nauwelijks groen, nauwelijks lucht.
Dichte bebouwing, overal geparkeerde auto’s. Zo moet het niet, concluderen we.
Valt hier nog iets aan te veranderen, te verbeteren, vraag ik Jos. Hij heeft er
een zwaar hoofd in.
We betreden de Mussenbuurt via de Zwaluwstraat. Jos heeft tien jaar in een van
de flats aldaar gewoond. ‘Geweldige appartementen, fijn wonen.’ Het beeld in de
Vinkenstraat en Putterstraat vertoont daarentegen weer overeenkomsten met De
Riet. Jos vertelt hoe anders het is in Zürich, waar zijn dochter Marieke woont.
Genossenschaften zorgen er daar voor dat wonen voor verreweg het
grootste deel van de bevolking betaalbaar blijft. Waarom zou zoiets hier niet
kunnen?
De Afhang stemt ons vrolijker. Althans: de ruimere opzet en het groen. Over de
architectuur is Jos minder te spreken. Hij verafschuwt de retroarchitectuur en
de nepboerderijstijl die in Horst aan de Maas welig tiert. Het doet me goed dat
Jos er hetzelfde over blijkt te denken als ik.
En zo gaat het verder: Engelerveld, Nieuwstraat en omgeving, Hof te Berkel,
Hertogbuurt, Blauwververstraat en omgeving, Stuksbeemden en de Risselt. We zien
en bespreken voorbeelden van hoe het moet of kan en voorbeelden van hoe het
niet moet of kan. Vooral de dichte bebouwing, nota bene ook in het recent
opgeleverde Hof te Berkel, stemt tot nadenken. Ondertussen hebben we het over
de politiek, zowel landelijk als provinciaal als lokaal. En over
vertegenwoordigers van die ene partij, die ons allebei al ons hele leven
dwarszit. Jos geeft wel hoog op over de kwaliteit van de kandidatenlijst van de
PvdA voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. We zijn het erover eens dat het
dualisme het er allemaal niet beter op heeft gemaakt, tenminste niet in Horst
aan de Maas.
En dan zijn we weer terug in de Jacob Merlostraat. Nog een kop thee? Graag – hoewel
dit eigenlijk niet past in het concept van deze wandelingen, maar voor Jos maak
ik een uitzondering. Daarna blijft het nog lang gezellig.
Dit was aflevering 15 van Wandelgang
, een serie wandelingen in de
kerstvakantie met Horst-sweet-Horst. Klik hier voor een toelichting op deze
reeks. Wil je ook een keer meewandelen met Horst-sweet-Horst? Dan ben je te
laat: helemaal volgeboekt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten