Mijn tante Trees Collin-Moorman werd afgelopen zondag op onze wandeling door
Horst begeleid door haar dochter Anne-Marie (klik hier). Woensdagochtend is de
rolverdeling andersom: Maan van Helden wordt begeleid door zijn moeder, Anniek
Verheijen. Kan en mag, ik ben heel flexibel in zulke zaken. Maan is in
vergelijking met alle andere medewandelaars tot dusverre wel enigszins
atypisch, in die zin dat hij helemaal niet zoveel zin in de wandeling lijkt te
hebben. Ik ken Maan als een bijzonder enthousiast en goedlachs persoon, maar
vandaag is hij zwijgzaam, een beetje waers.
Er staat een koude wind en het is slechts enkele graden boven nul als we
vertrekken uit de Harrie Driessenstraat. Toch weigert Maan, bikkel als hij is,
zijn wanten aan te trekken. Zijn mond doet hij ook in de buitenlucht niet open.
We wandelen richting de Moelbaerenbos. Maan wordt voortgeduwd door Anniek. Als
we de Doolgaardstraat willen oversteken is een automobilist zo aardig om voor
ons te stoppen. Anniek en ik knikken de automobilist vriendelijk toe. Maan
kijkt niet op of om en zegt nog steeds geen boe of bah. Ten langen leste
besluit ik maar een gesprek aan te knopen met zijn moeder. Anniek, docent bij
Gilde Opleidingen, vertelt dat steeds meer leerlingen in de problemen raken
door de aanhoudende coronaperikelen. Dan doet Maan, we zijn inmiddels op de
Songertweg, warempel toch van zich spreken: ‘Paard!’
Daar blijft het ook bij. Ik vervolg mijn gesprek met Anniek, die haar
verjaardag afgelopen vrijdag vierde met een wandeling. Ik, een van de
genodigden, zeg dat ik dat zo’n goed idee vond: veel informeler dan de
traditionele kringverjaardag met één stukje vlaai en doorgeef- dan wel
graaisessies van nootjes en chipsachtige producten. Anniek: ‘En dan altijd
naast de verkeerde persoon komen te zitten en naar gespreksonderwerpen moeten
zoeken.’ We zijn inmiddels op een modderpaadje beland. We besluiten Maan,
Star
of the Show immers, een stukje te dragen. Zwijgzaamheid valt ons ten deel.
Slooierweg, links de Nachtegaallaan op en dan schieten we rechts weer het bos
in. Opnieuw modder, opnieuw dragen, voortdurende zwijgzaamheid bij Maan. Alles
wordt anders als Maan ter hoogte van de voetbalvelden op eigen benen gaat staan.
Hij praat (
Zaerums!), hij lacht, hij loopt spetterend door plassen. Alles
wordt als vanouds als Maan even later weer wordt voortgeduwd door Anniek. Terwijl
Anniek en ik keuvelen, doet meneer er weer het zwijgen toe. De dieren in de
dierenweide lijken Maan niet bovenmatig te interesseren. Dat ik een eend aanzie
voor een kalkoen en daarvoor door Anniek op de vingers wordt getikt, ontgaat
Maan.
Alles wordt wéér anders als we terug zijn bij de woning van Maan en Anniek en we
besluiten daar nog iets te drinken. Maan ontdooit, hij is weer de goedlachse en
enthousiaste Maan die ik ken. Hij komt me geld geven, hij laat me allerlei
dieren zien, hij roept naar me als Anniek boven zijn luier verschoont, hij zwaait vrolijk naar een merel en hij heeft het in onvervalst
Zaerums over
grónk en
hangd.
Maan is vandaag 2 geworden. Anniek werd vorige week 38.
Dit was aflevering 16 van Wandelgang
, een serie wandelingen in de
kerstvakantie met Horst-sweet-Horst. Klik hier voor een toelichting op deze
reeks. Wil je ook een keer meewandelen met Horst-sweet-Horst? Dan ben je te
laat: helemaal volgeboekt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten