Intermezzo – Asielzoekers (6)

Tijdens een Samenloop afgelopen dinsdag protesteerden enkele honderden inwoners van Horst aan de Maas en bewoners van de noodopvanglocatie voor asielzoekers in de Kasteelse Bossen tegen het besluit van burgemeester Ryan Palmen om de noodopvang te sluiten. De Samenloop eindigde voor het gemeentehuis, waar Kiona Derix en Marij Moorman, actief als vrijwilligers bij de noodopvang, de demonstranten toespraken. Dit is de tekst van Kiona, die ze schreef en voordroeg in het Engels. De Nederlandse vertaling daarvan (onder de tekst in het Engels) maakte Kiona speciaal voor Horst-sweet-Horst. Waarvoor dank!

First of all, I would like to thank all of you for being here tonight, for walking with us for the people currently living in Kasteelse Bossen.

When preparing this speech, I was wondering whether I should talk in ABN or in Horster dialect. However, I found out later that we were gonna be joined here tonight by some very wonderful people, residents of the shelter in Kasteelse Bossen. Therefore, I am going to talk in English, I hope that is okay for everyone.

Now, I have told the residents that they shouldn’t feel obliged to join us here tonight. In my opinion, it is not their responsibility, but ours, as citizens of Horst aan de Maas to show up for them. But then one of them said to me: “Kiona, you’re going to do a demonstration and yeah, that’s kind of our thing.” Obviously, I couldn’t really argue with that so yeah, a special thanks to the residents for being too.

So, as we all know, last Monday the mayor announced that he is going to close the shelter in Kasteelse Bossen and it appears that he is able to make this decision on his own. I think that therefore it makes most sense to address this speech to the mayor. However, as some of you may know, me and some other volunteers –  alongside two residents –  have already had a conversation with the mayor last week. Therefore, I’m not very interested in addressing my talks to the mayor anymore. I want to focus on all of you being here tonight, on all of us as people. I am a strong believer that people are capable of changing the world, when we come together in solidarity, when we show up for each other and create movements. History has proven this over and over again –  and I think that we are proving this here tonight too, even if the mayor sticks to his decision to close the shelter.

I remember that last summer, when the municipality of Horst decided to host 150 people in Kasteelse Bossen, they made it to national newspapers by announcing that Horst was going to be the best shelter in the Netherlands, that we were going to set an example for the rest of the country. Now, a couple months later, the municipality has stated that they are proud of how they fulfilled this “assignment”.

And in a way, I feel proud too. However, my sense of pride has absolutely nothing to do with the municipality or the role that they have played over the past couple of months when it comes to the shelter. I am proud of you, of us, because I believe that here, at this moment, not the municipality, but WE are setting an example for the rest of the Netherlands. Because instead of demonstrating against the arrival of refugees in our village, Horst has decided to demonstrate to keep them here. Because we don’t believe in ‘us’ or ‘them’; we have realised that there is only ‘we’. This is why we are here tonight, this is why we have created an alliance based on solidarity and empathy, and this is why so many of you have been there for the people in Kasteelse Bossen in so many different ways. As teachers, as volunteers, as organisers of activities, by collecting and handing out clothes, shoes and toys, by speaking out on social media or maybe in real life, and simply by being here tonight.

And to the residents of the Kasteelse Bossen that are here tonight – I am very grateful to have met all of you. As always, I feel humbled by your incredible resilience and strength. And I know that you really want to give back to this community, to Horst and to the Netherlands and that it is difficult to do so in your position. But I want you to know that you have already given back so much more than you are probably aware of.

Now, I would really like to end my talk with a very, very, loud applause. Applaud for yourself, for the people standing next to you, and most of all for the wonderful people currently living in Kasteelse Bossen. Loud enough so that everyone inside – the mayor, the city council, all of them can hear us.

Kiona Derix

***

Vertaling in het Nederlands:

Ten eerste wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie aanwezigheid, en voor het feit dat jullie mee zijn gelopen voor de mensen die momenteel in de Kasteelse Bossen wonen.

Terwijl ik deze speech aan het voorbereiden was vroeg ik me af of ik zou gaan spreken in ABN of in het Hôrster dialect. Ik ontdekte pas later dat we vanavond vergezeld zouden worden door hele lieve mensen, namelijk de bewoners van de noodopvang zelf. Daarom zal ik vanavond in het Engels spreken, ik hoop dat dat geen probleem is.

Ik heb tegen de bewoners van de noodopvang gezegd dat ze zich absoluut niet verplicht moeten voelen om zich aan te sluiten bij onze actie. Ik geloof namelijk dat het niet hun verantwoordelijkheid is, maar die van ons – als inwoners van Horst aan de Maas – om voor hen op te komen. Maar toen zei één van de bewoners tegen mij: ‘Kiona, jullie organiseren een demonstratie, en dat is zeg maar ons ding.’ Daar kon ik natuurlijk weinig tegenin brengen, dus bij dezen een speciaal woord van dank aan alle bewoners die hier vanavond zijn.

Zoals we allemaal weten heeft de burgemeester vorige week maandag bekendgemaakt dat hij de noodopvang gaat sluiten. Daarbij is gebleken dat hij de bevoegdheid heeft om deze beslissing in zijn eentje te nemen. Het zou daarom logisch zijn om mijn speech tot de burgemeester te richten. Maar zoals sommigen van jullie weten zijn we vorige week al in gesprek geweest met de burgemeester. Om die reden voel ik niet langer de behoefte om me tot de burgemeester te richten. Liever focus ik me op iedereen die hier vanavond is, en op ons als mensen. Ik geloof namelijk heilig dat mensen in staat zijn om de wereld te veranderen wanneer we samenkomen in solidariteit en wanneer we opkomen voor elkaar. Mensen hebben dit in de loop van de geschiedenis al tal van keren bewezen, en ik denk dat we dat hier vanavond ook bewijzen. Zelfs als de burgemeester uiteindelijk zal besluiten om bij zijn beslissing te blijven.

Ik weet nog dat de gemeente Horst aan de Maas deze zomer de nationale krantenkoppen haalde toen besloten werd om 150 mensen op te vangen in de Kasteelse Bossen. De gemeente zou namelijk zorgen voor de beste opvang van Nederland, en zo zou Horst een voorbeeld worden voor de rest van het land. Nu, een paar maanden later, heeft de gemeente laten weten trots te zijn op hoe deze ‘opdracht’ is vervuld.

En ik ben ook trots. Maar mijn gevoel van trots heeft niets te maken met de gemeente, of met de rol die de gemeente heeft gespeeld als het gaat om de noodopvang. Ik ben trots op jullie, op ons, omdat ik geloof dat niet de gemeente, maar WIJ het voorbeeld hebben gezet voor de rest van Nederland. Omdat wij hebben besloten vóór vluchtelingen te demonstreren, in plaats van tegen. Omdat wij niet geloven in ‘jij’ of ‘ik’, maar in ‘wij’. Dat is waarom we hier vanavond zijn en waarom we zijn samengekomen in solidariteit en empathie. Dat is ook waarom zo velen van jullie er op zoveel verschillende manieren zijn geweest voor de bewoners van de noodopvang. Als leerkrachten, als vrijwilligers, als organisatoren van activiteiten, als inzamelaars van jassen, schoenen en speelgoed, door jullie uit te spreken – zowel via social media als in het echte leven – en gewoonweg door hier vanavond te zijn.

En aan de bewoners van de noodopvang die hier staan vanavond: ik ben dankbaar dat ik jullie allemaal heb mogen ontmoeten en ik ben diep onder de indruk van jullie veerkracht. Ik weet dat jullie niets liever willen dan teruggeven aan deze gemeenschap, aan Horst, aan Nederland, en dat dat moeilijk is gezien jullie positie. Maar geloof mij: jullie hebben ons al zoveel meer gegeven dan jullie je waarschijnlijk realiseren.

Ik wil mijn speech graag eindigen met een daverend applaus. Applaudisseer voor jezelf, voor de mensen die naast je staan en bovenal voor de lieve bewoners van de noodopvang. En laat het applaus vooral zo luid zijn dat iedereen ons binnen in de raadzaal kan horen.

Kiona Derix