Tijdens een Samenloop afgelopen dinsdag protesteerden enkele honderden
inwoners van Horst aan de Maas en bewoners van de noodopvanglocatie voor
asielzoekers in de Kasteelse Bossen tegen het besluit van burgemeester Ryan
Palmen om de noodopvang te sluiten. De Samenloop eindigde voor het
gemeentehuis, waar Kiona Derix en Marij Moorman, actief als vrijwilligers bij
de noodopvang, de demonstranten toespraken. Dit is de tekst van de toespraak
van Marij. De tekst van Kiona volgt morgen.
Van ons mogen ze blijven
‘Stop gesleep met vluchtelingenkinderen’, was de dringende oproep van Unicef in
de zomer van dit jaar. Ondanks deze dringende oproep heeft burgemeester Ryan
Palmen besloten de crisisnoodopvang in Horst te sluiten. Het directe gevolg van
dit besluit is dat 97 mensen, onder wie 35 kinderen, naar alweer de volgende
noodopvangplek worden gesleept. Een opvangplek in Landgraaf met dezelfde
slechte omstandigheden. Een opvangplek voor drie maanden (verlenging is niet
mogelijk).
Een slechte zaak, vinden wij. Vorige week hebben we een gesprek met de
burgemeester gehad. Hij kon ons niet overtuigen van de noodzaak om tot sluiting
over te gaan. Daarom staan we vandaag hier. We zijn hier om de gemeenteraad,
die nu in vergadering bijeen is, op te roepen druk uit te oefenen op
burgemeester Palmen. Zodat hij zijn beslissing terugdraait. Want alsjeblieft:
laat de opvang open!
Het lijkt tegenstrijdig: de omstandigheden zijn ronduit slecht (hoe zou jij het
vinden als je ‘s nachts met je kleuter in de vrieskou of in de modder een heel
eind moest lopen om naar de wc te kunnen gaan?). Maar hoe slecht de
omstandigheden ook zijn, toch vinden we het belangrijk om de opvang open te
houden. Dit is waarom:
- de bewoners zijn nu net een beetje gewend
- de kinderen kunnen eindelijk naar school
- er worden activiteiten georganiseerd
- er is eindelijk een speelruimte ingericht voor de kinderen
Kortom: de opvang begint te lopen. En geloof me, dat had
veel voeten in de aarde.
In Landgraaf moet dit allemaal weer opnieuw opgezet worden. En dat zal daar,
net als hier, heel veel voeten in de aarde hebben. Verhuizing naar Landgraaf
betekent dat bewoners voor de vijfde of zesde keer in een jaar tijd moeten
wennen aan een nieuwe omgeving. Verhuizing betekent dat kinderen uit hun
vertrouwde omgeving worden gehaald. Als je kinderen uit hun vertrouwde omgeving
haalt is dat slecht voor hun ontwikkeling. En het is slecht voor hun gevoel van
veiligheid.
Voor de duidelijkheid: we hebben het hier over kinderen die al heel veel hebben
meegemaakt. Onder wie kinderen die nooit eerder naar school konden gaan,
kinderen die een ouder verloren, kinderen die oorlogsgruwelen van dichtbij
hebben meegemaakt. Verhuizen, rondgesleept worden, is schadelijk. Schadelijk
voor het welzijn van de kinderen, schadelijk voor hun gezondheid en voor hun
ontwikkeling. Zoals het ook schadelijk is voor de volwassenen.
In de afgelopen anderhalve maand zijn zestig bewoners vanuit de noodopvang
verhuisd naar een betere plek, meestal een azc. Waarom kan de noodopvang in de
Kasteelse Bossen niet open blijven tot de overige 97 bewoners ook een betere
plek hebben gevonden? Alles wijst er namelijk op dat dat niet heel lang zal
gaan duren. En bovendien: buurtbewoners,
vrijwilligers, docenten, bewoners en, zoals we de afgelopen dagen hebben
gemerkt, vele inwoners van Horst willen dat de noodopvang open blijft!
We begrijpen de beslissing van de burgemeester daarom niet. Hij zei zelf nota
bene een paar maanden geleden nog dat hij niet wilde meewerken aan het
rondpompen van asielzoekers. Waarom doet hij dat nu dan toch?
In de raadsvergadering van 27 september hebben bijna alle partijen zich
positief uitgesproken over de opvang van asielzoekers in Horst aan de Maas. We
hopen dan ook dat de raad voldoende druk op Ryan Palmen zet zodat hij terugkomt
op zijn beslissing. Want: van ons mogen ze blijven!
Marij Moorman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten