Intermezzo – Facebook (2)

‘’t Faceboeken moet ik nog ’n beetje ler’n’, schreef ik op 15 juli. Inmiddels zijn we bijna vijf maanden en 187 likes voor de Facebookpagina van Horst-sweet-Horst verder. Toch ben ik nog altijd niet uitgeleerd. Waarom reageren lezers bijvoorbeeld niet of bijna niet op een weblogstukje en waarom reageren ze wel als hetzelfde stukje op Facebook staat? Waarom zijn reacties op een weblogstukje vaak anoniem terwijl op Facebook iedereen zich schijnbaar zonder enig bedenken blootgeeft?

‘Het zou me niet verbazen als de conclusie is dat ik te asociaal ben voor Facebook’, schreef ik op 15 juli eveneens. Het lijkt erop dat dit een verkeerde inschatting is geweest. Zonder zelf vrienden te maken, zonder zelf veel te liken, zelfs zonder mezelf veel op Facebook te begeven, blijkt de Facebookpagina van Horst-sweet-Horst zich toch in een groot lezerspubliek te mogen verheugen (veel groter zelfs dan het weblog Horst-sweet-Horst). De liefde komt duidelijk van één kant – niet van de mijne.

Op Facebook kunnen zaken ineens onverwachte en van tevoren onbedachte wendingen nemen. Dat meisje uit Haren en Trijntje Oosterhuis kunnen u daar alles over vertellen. Ondergetekende intussen ook. Zo plaatste ik vorige week zaterdag een foto op Facebook van een even eerder vóór de plaatselijke Lidl opgeraapt, moeilijk leesbaar boodschappenbriefje. Daaraan gekoppeld was een verzoek me te helpen bij het ontcijferen van het briefje. Binnen een dag was het bericht door meer dan achthonderd mensen gelezen, hadden veertig mensen het geliked en had het tot 22 reacties geleid. Op de koop toe was het boodschappenbriefje volledig ontcijferd. ‘Wat wil je nog meer?’, zou je denken – een praktijkvoorbeeld van de kracht van sociale media.

Wat ik compleet over het hoofd had gezien, was de mogelijkheid dat de schrijver of schrijfster van het boodschappenbriefje ontmaskerd zou worden. Toch gebeurde dat. Gelukkig had ik niets onaardigs gezegd over briefje en/of schrijfster, gelukkig toonde de schrijfster zich niet vertoornd en gelukkig bevatte het briefje geen boodschappen die de schrijfster in verlegenheid konden brengen. Desondanks heb ik m’n lesje geleerd: volgende keer (nog) beter nadenken over de mogelijke uitwerkingen van het publiceren van zo’n berichtje.

Tenslotte iets waar ik nog steeds niet helemaal uit ben: kan ik het ten opzichte van de trouwe webloglezers eigenlijk wel maken om op Facebook berichten te plaatsen die niet op het weblog verschijnen? Voelt toch een beetje als verraad. Van de andere kant zou het sowieso al goedgevulde weblog behoorlijk vervuild raken als óók de veelal vluchtige en korte Facebookstukjes er nog aan werden toegevoegd. Bovendien is alles wat verschijnt op de Facebookpagina van Horst-sweet-Horst ook voor niet-Facebookers heel eenvoudig te vinden. Maar om het u allemaal nog gemakkelijker te maken heb ik in het menu in de linkerkolom de rubriek ‘Horst-sweet-Horstberichten op Facebook’ toegevoegd. Die bevat directe links naar berichten die wél op de Facebookpagina zijn verschenen, maar niet op het weblog. Onderaan in die lijst de oudste berichten, bovenaan de meest recente.