Intermezzo – Statushouders (1)

Het hoge woord is er eindelijk uit: burgemeester Kees van Rooij erkende afgelopen donderdag in De Limburger dat nog niets is terechtgekomen van de gemeentelijke ambitie om in Horst aan de Maas vierhonderd extra statushouders te huisvesten.

In de gemeenteraadsvergadering van 20 oktober van het afgelopen jaar verklaarde de burgemeester dat Horst aan de Maas niet kiest voor grootschalige opvang van asielzoekers: ‘Grootschalige opvang past niet bij een gemeente met zestien kernen en is bovendien niet bevorderlijk voor de integratie.’ In plaats daarvan, zo beloofde hij, zou de gemeente alles op alles zetten om vierhonderd extra plaatsen voor statushouders (asielzoekers met een verblijfsvergunning) te creëren. De voltallige gemeenteraad zwaaide de burgemeester lof toe; ik zwaaide de burgemeester lof toe.

Na acht maanden komt de burgemeester nu tot de conclusie dat geen enkel gemeentelijk complex geschikt is te maken voor bewoning en dat eigenaren van leegstaande particuliere woningen niet bereid zijn hun huis te verhuren aan statushouders. Ook met tijdelijke woningen wil het niet vlotten. Mogelijk nieuw ei van Columbus: de gemeente koopt woningen op en gaat die vervolgens zelf verhuren. De Limburger: ‘Van Rooij verwacht dat in het laatste kwartaal van dit jaar duidelijk is of dit haalbaar is.’ Meer dan tienduizend statushouders zitten in asielzoekerscentra te wachten op een woning en Horst aan de Maas neemt nog eens rustig een half jaar de tijd voor een onderzoekje! Urgentie klinkt echt héél anders.

De Limburger noemde de Limburgse commissaris van de koning Theo Bovens deze week een meester in het rekken van tijd als het om het huisvesten van asielzoekers gaat. Onze burgemeester lijkt hier eveneens zeer bedreven in. Hij speelt daarmee hoog spel: nu Limburg alsnog kiest voor grootschalige opvang van asielzoekers, ligt het voor de hand hiervoor in eerste instantie te kijken in de richting van gemeenten die tot dusverre slechts een minimale bijdrage hebben geleverd aan de (nood)opvang van asielzoekers en statushouders. Zoals de gemeente Horst aan de Maas. Het getalm van de afgelopen acht maanden zou daardoor een boemerangeffect tot gevolg kunnen hebben: met grootschalige opvang van asielzoekers zou Horst aan de Maas precies dat krijgen wat het niet wil. Boontje komt om zijn loontje?

Horst aan de Maas is goed in het zetten van stippen aan de horizon. Laat Horst aan de Maas ook eens tonen dat het goed is in het zetten van uitroeptekens onder handbereik. Régel de huisvesting van die vierhonderd extra statushouders. Niet op termijn, nee nú. Of laten we zeggen vóór 20 oktober, dan is de oorspronkelijke ambitie toch nog binnen een jaar gerealiseerd. Waar een wil is, is een weg.