Schooltassen bestaan die eigenlijk nog? Ik bedoel van die ouderwetse: leer, bruinig,
één handvat, twee of drie compartimenten, aan de voorzijde een vakje voor de schoolagenda
en een vakje voor een pennenetui. Als kind van het schooltassentijdperk denk ik
met afgrijzen terug aan de schooltas. De dagelijkse lading schoolboeken paste
er meestal nauwelijks in en de bagagedrager was feitelijk te smal voor het ding.
Als je de snelbinders niet héél evenwichtig over de lengte van de schooltas
verdeelde, lag altijd het gevaar op de loer dat het hele zaakje bij het nemen
van een hobbel op het fietspad naar één kant overhelde. Met alle gevolgen van
dien.
Hoeveel gelukkiger zou mijn jeugd niet zijn geweest als ik het genot van
een fietskrat had mogen smaken?
Ik moet bekennen dat het fenomeen fietskrat volledig aan mij voorbij is gegaan.
Totdat ik onlangs op station Horst-Sevenum weer eens moest wachten op een
vertraagde trein. Tja, wat doe je dan? Je verpoost eens wat in de fietsrekken.
En daar zag ik het licht. Fietskratten
here,
fietskratten
there, fietskratten
everywhere.
Everywhere? Maar dan toch vooral in Sevenum, zo werd me duidelijk bij
enkele inspectierondjes de daaropvolgende weken. Telkens was de
fietskrattendichtheid in de fietsrekken aan de Sevenumse kant van het spoor aanzienlijk
groter dan die in de fietsrekken aan de Horster kant. Zijn Sevenumse jongeren dan zoveel
chiller dan hun Horster leeftijdsgenoten?
Of lopen Sevenumse jongeren juist hopeloos achter en verkeren hun Horster
equivalenten alweer in een nieuwe (mij nog onbekende) fase?
Meer dan genoeg inleidende beschietingen, hier komt ie: de Horst-sweet-Horst
top 5 van fietskratten op station Horst-Sevenum:
5.
Zou ik niet zijn opgegroeid in het schooltassentijdperk maar in het
fietskrattentijdperk, dan zou mijn fietskrat er waarschijnlijk zo hebben uitgezien:
saai en onopvallend.
4.
Nog niet meteen
ruig
(schooltassentijdperktaal), maar wel al een stuk
cooler (fietskrattentijdperktaal?) dan nummer 5.
3.
Bruin, het nieuwe zwart!
2.
En toch zou ik een origineel veilingkistje nóg vetter hebben gevonden.
1.
Hoe
chill kun je zijn? Gewoon die
plastic tussenschotjes eruit gesloopt, dat is het werk!
Van een kind van het fietskrattentijdperk hoorde ik dat gesloopte bierkratten vóór
op je fiets vandaag de dag je van het zijn. Mijn eigen waarnemingen lijken erop
te duiden dat het fietsbierkrattentijdperk intussen alweer een gepasseerd
station is: tijdens al m’n inspectierondjes op Horst-Sevenum (toch minstens
vijf) is dit de enige fietsbierkrat die ik zag.
Station Horst-Sevenum, pardon? Historisch en topografisch is deze benaming een misser. Geen perrontegel, biels of rails van dit fraaie negentiende-eeuwse NS-station ligt in of grenst aan Sevenum. Niet alleen een vergissing, geachte blogger, maar veel meer nog een affront richting de inwoners van het pittoreske kerkdorp Hegelsom. In Hegelsom en nergens anders is het station gelegen. Aan het cultureel-historisch imperialisme van Sevenum moet door bevoegd gezag onverwijld een einde worden gemaakt. Station Horst-Hegelsom moet de naam worden.
BeantwoordenVerwijderen