Ik: ‘Dag Egbert, Je zult wel hebben gedacht “Ik had me op tijd aangemeld, waarom
reageert die klootzak niet?” Maar dat heeft een reden: je bent om de een of
andere reden in mijn spambox verzeild geraakt. Jouw geluk is dat ik om de een
of andere voor mijzelf onverklaarbare reden zojuist iets deed wat ik
normaliter nooit doe: in mijn spambox kijken. Dus vergeef me. Zullen we alsnog
een afspraak maken?’
Egbert: ‘Ik dacht al zoiets. Lijkt me leuk een wandeling te maken langs het Östenriekske,
de Vlies, de JoHo, Steppin In, Desperado, Zopo of wat daar nog allemaal van
over is.’
Ik: ‘Een kroegentocht! Leuk! “Is de cirkel rond”, zou Louis van Gaal zeggen: de
serie begon met Geert (klik hier) bij de Nieuwe Lind en eindigt dan met jou bij een aantal
andere verdwenen kroegen. Er zullen tijdens de wandeling ook nieuwe werelden
opengaan voor mij: geloof het of niet, in geen enkele van de gelegenheden die
je noemt, ben ik ooit geweest.’
Egbert Derix (51) is pianist, componist en docent aan Fontys Rockacademie in
Tilburg. Hij woont al zijn hele leven in Horst, ik ken hem van jongs af aan. We
hebben op dinsdagavond afgesproken bij De Leste Geulde, voorheen het Östenriekske. Egbert: ‘Het
Östenriekske was mijn eerste uitgaansgelegenheid. Op vrijdagavond, voor vijfde-
en zesdeklassers van de Sint-Jozefschool. Er zat destijds een bepaalde opbouw
in de uitgaansmogelijkheden voor de jeugd, gerelateerd aan je leeftijd. Na het Östenriekske
ging je naar JoHo, vervolgens naar De Vlies en daarna was je oud genoeg om naar
Zopo of het café te gaan. Het sterke aan JoHo en De Vlies was dat de begeleiders
maar een paar jaar ouder waren dan de bezoekers. Zij hadden een natuurlijk
overwicht en dat zorgde voor een ontspannen sfeer.’ Deze
uitgaanscultuurinfrastructuur bestaat al lang niet meer. We concluderen dat dit
een verlies is en mijmeren over de mogelijke oorzaken. We komen er niet uit.
De Vlies is nu een kerk. Egbert herinnert zich dat De Vlies tijdens de
nieuwbouw onderdak vond aan de overzijde van de straat, in de ook al lang geleden
verdwenen Tuinbouwloods. Onderweg naar Zopo, het huidige OJC Niks, gaat het
over corona. Egbert zag zijn optredens drastisch teruglopen. Lesgeven aan de
Rockacademie doet hij nu online, met uitzondering van de eindexamenleerlingen.
Hij bespeurt een almaar toenemende moedeloosheid onder zijn studenten.
Op weg naar het dorpscentrum hebben we het over school. Egbert heeft gelezen
dat ik het Boschveldcollege – ook zíjn middelbare school – verschrikkelijk vond.
Hij verbaast zich daarover. Zelf vond hij het wel meevallen. Ook de
gymnastiekleraar op Boschveld komt weer ter sprake – de man is zo langzamerhand
uitgegroeid tot de
running gag van deze serie wandelingen.
We houden halt voor Gossimijne. Ooit was hier café Desperado gevestigd. Egbert:
‘Ik kwam daar maar zelden.’ Dat was anders met het ook al verdwenen Steppin In,
schuin tegenover Desperado aan de huidige Jan ván Tenggats: ‘Steppin In was
jarenlang mijn stamkroeg. Met het mooiste terras van Horst, onder de plataan.’
Verder gaat het, naar het begin van de Schoolstraat, waar in de voormalige
bioscoop ooit het roemruchte Modern zetelde. Egbert: ‘Hier kwam ik veel toen ik
een jaar of 16, 17 was, vrijdag, zaterdag en zondag. En later vaak bij het
Happy Hour, vroeg op de avond.’ Via de Molenstraat belanden we op de
Venrayseweg. Op de kruising met de Noordsingel bevond zich ook jarenlang een
café. Namen die ons daarbij te binnenschieten: Aquarius, De Koets,
Liesbeth.
Verderop ligt Cambrinus, na de sluiting van Steppin In Egberts nieuwe
stamkroeg, totdat die in 2018 zijn deuren sloot. Zowel het eerste als het
laatste muzikale optreden in Cambrinus werd verzorgd door Egbert. Het Horster
cafébezoek van Egbert beperkt zich sindsdien vooral tot Liesbeth’s Grand Café.
Door de straten van onze jeugd in het
Neej Dörrep wandelen we terug naar
De Leste Geulde. Egbert wil nog één ding van mij weten: mijn wandeling met Kay
Thijssen (klik
hier) riep bij hem de vraag op of ik soms de Horster politiek in wil gaan.
Haha, nee hoor, dank je feestelijk! En al zeker niet bij Essentie, ondanks de
veren die ik Kay in zijn achterste stak.
Ten slotte: hoewel het voorgaande
misschien een andere indruk wekt, heb ik niet het idee dat Egbert een
probleemdrinker of alcoholist is of was. Zullen we het op kroegtijger houden?
Hiermee eindigt Wandelgang
, een serie van 23 wandelingen met
Horst-sweet-Horst. Klik hier voor een toelichting op deze serie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten