‘Hoe fantastisch zou het zijn als zo’n man ook eens in Horst
aan de Maas aan de slag kon gaan’, schreef ik twee weken geleden over Christo. Ik
fantaseerde over een Big Air Package in de Mèrthal (Maerthal), een
muur van olievaten in de Peperstraat in Sevenum en ingepakte wandelpaden in de
Schadijkse Bossen. Ik sloot mijn bespiegeling af met de verzuchting dat dit
natuurlijk veel te ver out of the
box gedacht was in een gemeente die al jaren geen budget meer heeft
voor beeldende kunst.
Vrijdagmiddag. Ik fiets over de Wittebrugweg richting
Nachtegaallaan. Aangekomen bij de parkeerplaats van sportpark Ter Horst val ik spontaan
van m’n fiets. Zou het dan toch? … Christo? … In Horst? … Een reprise van zijn Wrapped Walk Ways in het Jacob Loose
Park in Kansas City uit 1978?
Geen ingepakte wandelpaden in de Schadijkse Bossen maar in
de Moelbaerenbos? … Fucking unbelievable!
… Wordt in Horst aan de Maas dan toch wel degelijk out of the box gedacht? …
Mezelf en m’n fiets weer opgeraapt hebbend dringt langzaam
het besef door dat ik weer eens slachtoffer ben geworden van m’n eigen
verbeelding. Wat ik even aanzag voor een ingepakt wandelpad is een wandelpad
dat zojuist is voorzien van halfverhardingsmateriaal, waarschijnlijk gralux.
Geen tijdelijke inpakactie dus maar een permanente aantasting van de
Moelbaerenbos aka Kasteelpark Ter
Horst. De zoveelste. Wel een duurzame ongetwijfeld, want wat ze tegenwoordig ook
uitvreten, duurzaam is het.
Zoals bij alles wat de laatste jaren in de Moelbaerenbos is
uitgespookt luidt ook nu weer de vraag: waarom? Waarom kan dat bos niet
eindelijk eens met rust worden gelaten? Waarom moet ook een van de laatste
stukken Moelbaerenbos met tenminste nog een héél klein beetje het karakter van
bos, zo nodig worden opgeparkt?
Ik kan het me nauwelijks voorstellen, maar voorziet die
halfverharding in een behoefte? Van wie dan? Van de gebruikers van het bos? Van
de Horst-op-de-kaartzetters? Van het Horster Landschap dat hier op 27 december
een verlichte kerstwandeling organiseert?
Of is het een onderdeel van de
als-het-maar-netjes-is-beweging die sinds enkele jaren door Horst aan de Maas
raast? Want nee, netjes is zo’n bos inderdaad niet. Modder, blaadjes die op de
grond vallen, bomen die schots en scheef staan, afgewaaide takken – het kan
allemaal veel netter. Modder is nu grotendeels geëlimineerd. Het wachten is op
de pensionado’s die er een eer in stellen als de blaadjes vallen het
zaakje schoon te blazen. Moet je eens kijken hoe netjes het bos dan oogt!
Weet je, Horst aan de Maas verdient helemaal geen Christo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten