Klein mysterie 614 – Raymond (4)

Je kon er op wachten: ook ons geacht Hegelsoms Tweede Kamerlid Raymond Knops heeft zich aan het front gemeld. Per tweet uiteraard, want dat is met de minimaalste inspanning het maximaalst scoren. Vrijdag 9 januari, 12.04 uur: ‘Zijn linkse partijen nu eindelijk af van jarenlange pleidooi om inlichtingendiensten in te perken? Intelligence is van levensbelang.’ Beproefd recept: het is allemaal de schuld van links. Om dat te benadrukken maakt-ie 19 minuten later ook maar meteen korte metten met Ineke van Gent. Het voormalige Tweede Kamerlid voor GroenLinks heeft het namelijk gewaagd een foto van een gebroken geweer te twitteren, vergezeld van de tekst ‘Laten we deze weer dragen’. Raymond serveert haar – uiteraard per tweet – in vijf woorden, één komma, vier spaties en drie puntjes af: ‘Tja, naïviteit kent weinig grenzen...’ ‘Punt gemaakt’, zal hij zwelgend in zelfgenoegzaamheid hebben gedacht.

Ach, misschien heeft-ie nog wel gelijk ook. Misschien is het inderdaad wel naïef om te denken dat wereldvrede te bereiken valt zonder dat een schot wordt gelost. Maar is het niet nog veel naïever om te denken dat méér wapens, méér intelligence, méér soldaten, méér agenten de wereldvrede ook maar een stap dichterbij zullen brengen? Heeft al dat westers geweld in Irak, in Afghanistan en waar al niet meer, ons de afgelopen jaren dan zoveel verder gebracht? Of zou dat westers geweld misschien mede aan de bron staan van gebeurtenissen zoals afgelopen week in Parijs?

Als fervent volger van z’n tweets krijg ik de indruk dat ons geacht Hegelsoms Tweede Kamerlid een trouw lezer van De Telegraaf is. Dat mag uiteraard. Móet waarschijnlijk zelfs als een zekere neiging tot populisme je niet helemaal vreemd is. Toch kan het, zelfs voor Tweede Kamerleden met een zekere neiging tot populisme, geen kwaad de blik te verbreden. In dat kader zou ik ons geacht Hegelsoms Tweede Kamerlid graag een artikel van Tom-Jan Meeus in NRC Handelsblad van zaterdag willen aanbevelen.

In een reactie op een reactie op voornoemde tweets schreef Raymond dat ‘onze westerse vrijheden’ in het geding zijn. Meeus bestrijdt die – deze week veelgehoorde – opvatting:

‘Veel Franse scènes deze week [waren] zonder meer afschuwelijk. Maar ze namen de aarzeling over die grote woorden niet weg. Dat de democratie, de vrijheid of het vrije woord worden bedreigd – ik zag eerder het omgekeerde: zoveel overtuigde aanhangers had je lange tijd niet op de been gesignaleerd. Dus er wankelde deze week van alles – maar niet het vrije woord, laat staan de vrijheid.’  

‘Is maar een mening’, zou je kunnen zeggen. Maar het aardige is dat Meeus het hier niet bij laat. Hij refereert aan de spijt die vijf jaar na 9/11 overal in de Verenigde Staten, en niet het minst in Republikeinse kringen, viel op te tekenen over de uit 9/11 voortvloeiende grote woorden en agressieve aanpak. Hij refereert ook aan een gesprek dat hij had met Mark Fallon, de special agent die was belast met het strafrechtelijk onderzoek naar Bin Laden:

‘Hij [Fallon] had zich tegen het martelen van verdachten gekeerd mede omdat hij, in eerdere onderzoeken naar All-Qaeda, gemerkt had dat je terroristen pas aan je zijde krijgt als je je in ze verdiept. Agressie is zinloos, woede helpt niet. “Alles draait om empathie”, zei hij. Dus u bepleit thee drinken met terroristen, vroeg ik. “Absoluut”, zei hij, “want dat verwachten ze niet.”’

Ons geacht Hegelsoms Tweede Kamerlid zou ongetwijfeld al twitterend op het artikel van Meeus reageren met ‘Tja, naïviteit kent weinig grenzen ...’. Hij zou het ook serieus kunnen nemen en er naar handelen of het desnoods beargumenteerd de grond in kunnen boren. Maar dat is waarschijnlijk (je weet maar nooit) teveel gevraagd van een Tweede Kamerlid met een zekere neiging tot populisme.