Overlijdt iemand die je dierbaar was dan bestaat al snel de
neiging hem of haar heilig te verklaren. Ik moet bekennen dat ik daar in het
geval van Anthony Wijnen ook wel enigszins last van heb. Maar niemand zonder
zonden, zelfs Anthony niet. Op zijn begrafenisplechtigheid werd er door
verschillende sprekers aan gerefereerd en Gé Peeters had me er enkele dagen
eerder ook al aan herinnerd: het TOP-incident. Op 28 december 1985 verscheen
dit stukje in het Dagblad voor
Noord-Limburg. Lees en lach mee (klik erop om het te vergroten):
Voornoemde Gé Peeters rakelde dit incident 25 jaar na dato
op in Tavebrello, zijn uiterst
lezenswaardige maandelijkse nieuwsbrief over z’n illustere voetballoopbaan (en
nog veel meer). Dit verleidde Anthony tot de volgende reactie, die Gé
publiceerde in Tavebrello van januari
2011 en die ik hier met zijn toestemming reproduceer:
‘Ik speelde dacht ik op dat moment voor het eerste jaar in de A1, maar heb in die periode enkele keren meegedaan met het vierde elftal. Ik speelde in die wedstrijd op het middenveld en op een gegeven moment kwam er een nieuwe speler. Dit was een oudere ervaren speler en hij werd mijn directe tegenstander. Op een gegeven ogenblik had hij de bal en liep diagonaal over het veld. Ik maakte een vrij forse sliding op de bal en kreeg een vrije trap tegen. Mijn (oudere) tegenspeler begon tegen mij te kankeren dat ik nog maar net kwam kijken bij de senioren en dat hij mij wel eens even zou aanpakken. Hij maakte zich daarbij breed en ging vlak voor me staan. Ik wilde laten zien dat ik niet bang voor hem was en maakte mezelf ook even extra breed en groot. Daarbij bracht ik mijn hoofd omhoog. Ik raakte mijn tegenspeler niet. Daarop stuurde de scheidsrechter mij uit het veld. Ik vond dat erg onterecht en liep vol ongeloof en woedend in de richting van de kleedlokalen achter een van de doelen. Op dat moment werd inderdaad onze keeper uitgespeeld en dreigde er een doelpunt te komen. In mijn boosheid besloot ik de bal ver weg te trappen en daarna rende ik snel naar het kleedlokaal. De scheidrechter wist inderdaad niet wat te doen want hij had volgens de regels een scheidsrechtersbal moeten geven maar hij gaf een penalty. Mijn tegenspeler gaf na de wedstrijd in de kantine toe dat ik hem helemaal niet geraakt had en er eigenlijk niets aan de hand was. Ik heb op deze wijze later een formulier ingevuld wat nodig is als je het veld uitgestuurd werd en de straf bepaald moest worden. Mijn tegenspeler heeft dit ook zo ingevuld en ik heb geen boete of schorsing gekregen. Gelukkig kon ik daardoor meedoen in onze kampioenswedstrijd met de A1. We zijn toen 2 jaar op rij kampioen geworden met de A1.’
Die twee kampioenschappen met A1 vormden tevens het
hoogtepunt van Anthony’s voetballoopbaan. Nog enkele seizoenen speelde hij als
‘robuuste verdediger, bij voorkeur voorstopper’ (dixit Gé) in het derde
seniorenelftal en daarna was het welletjes. Later werd hij een trouw bezoeker
van de thuis- en vaak ook uitwedstrijden van het standaardteam van Wittenhorst
en ook bij VVV kwam ik hem geregeld tegen.
Resteert de vraag waar het TOP-incident zich afspeelde. ‘In
Tienray’, aldus het Dagblad voor
Noord-Limburg. Ik ken echter ook mensen die bij hoog en bij laag beweren
dat sportpark Ter Horst de plaats van handeling was. Anthony doet er geen
uitspraak over, maar schrijft wel: ‘Ik (…)
liep vol ongeloof en woedend in de richting van de kleedlokalen achter een van
de doelen.’ In Tienray lagen de kleedlokalen niet achter de goal en in
Horst wel … Is er misschien een medespeler die uitsluitsel kan geven? (Zo niet
dan duik ik het Wittenhorstarchief in.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten