Ja, ook ik moest twee keer, wat zeg ik: wel tien keer, kijken toen ik er
vanmiddag aan voorbijfietste, maar u ziet het goed: in de eindeloze leegten van
een weiland aan de Zuringspeelweg, in het grensgebied tussen America en
Kronenberg, ligt brood. Niet één brood, niet twee broden, nee, tientallen
broden. Stokbroden, bruine broden, witte broden, volkorenbroden, ja zelfs
carnavalsbroden.
De Wonderbare Broodvermenigvuldiging! Na
tweeduizend jaar is Hij eindelijk weer onder ons! En Hij heeft uitgerekend
Horst aan de Maas, míjn Horst aan de Maas, uitverkoren voor Zijn glorious
return! Nog wel aan de Zuringspeelweg! Waar
hebben we het in vredesnaam aan te danken? Maar goed, als het is zoals het is, kan
ik Hem meteen eens vragen waarom Hij het de laatste tijd allemaal zo gruwelijk uit
de klauwen laat lopen. Dat waren mijn eerste gedachten. Al snel volgde de
ontnuchtering. Bekijk je het tafereeltje van de andere kant, dan zie je namelijk dit:
Ook hier schier eindeloze leegten, met dit verschil dat die leegten in het
midden van het beeld worden doorbroken door opvallend onopvallend struikgewas. Als
doorgewinterd Horster buitengebied-Beobachter
weet ik dat opvallend onopvallend struikgewas slechts één ding kan betekenen:
hier wordt iets gecamoufleerd. En net zo laat is het:
Opvallend onopvallend struikgewas om je verdekt achter op te kunnen stellen. Waarom?
Om héél goed van héél dichtbij te kunnen beobachten
wat voor dieren er op al dat brood afkomen! Nogal wiedes! U moest eens weten
hoeveel natuurliefhebbers Horst aan de Maas wel niet telt! Wat zegt u? Dat het
ongetwijfeld niet zal blijven bij uitsluitend beobachten? U zegt het …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten