Intermezzo – Over lelieteelt in Sevenum en een stelletje malloten

Vorige week was Sevenum ineens landelijk nieuws. Sevenum was zelfs een 101’tje op Teletekst! Tussen kopjes over demonstraties in Amsterdam, de oorlog in Oekraïne en Israëlische verschrikkingen in Palestina dook op mijn favoriete actualiteitsbron zomaar een bericht op over Sevenum: ‘Geen leliekweker naast wijk Sevenum’.

Voor wie het heeft gemist: omwonenden van de Dorperdijk in Sevenum spanden in april een kort geding aan tegen een teler die lelies wil gaan telen op een naburig perceel. De omwonenden eisten met het oog op hun gezondheid een verbod op het gebruik van bestrijdingsmiddelen bij die voorgenomen teelt. De rechter stelde hen afgelopen woensdag in het gelijk.

Zoals te doen gebruikelijk was het geweeklaag op sociale media vervolgens niet van de lucht. Een kleine maar representatieve greep: ‘Blijkbaar denken rechters dat ze t beter weten dan de instanties die ervoor zijn’, ‘Land&Tuinbouw zal en moet naar de verdoemenis geholpen worden door een stel malloten’, ‘Schandalig! Die rechter direct zijn zwarte nachtjapon afnemen’ en ‘Voor de stedelingen die in agrarisch gebied willen wonen; blijf weg of pas je aan’.

Mijn tolerantie voor zulke ongefundeerde en ongenuanceerde erupties is in steeds sterkere mate aan erosie onderhevig. Uitspraken van een rechter zijn niet ‘ook maar een mening’. Rechters wegen belangen tegen elkaar af en komen op grond van argumenten tot een weloverwogen oordeel. En het mooie is dat dat oordeel nog kan worden aangevochten ook.

Of je nu stedeling bent of autochtoon en of het nu om de Gezondste Regio gaat of niet: als je in agrarisch gebied wil wonen, moet je je inderdaad aanpassen. Je zult stank, geluidsoverlast en druk landbouwverkeer in bepaalde mate voor lief moeten nemen. Bewoners van het buitengebied doen dat, misschien wel in grotere mate dan goed voor hen is. Maar de aanslag op gezondheid en welzijn kan ook te groot worden. Dan verbiedt niets hen om naar de rechter te stappen. Zoals agrariërs dat ook mogen doen als ze zich in hun bestaan bedreigd voelen door windmolens.

Waar het ook maar eens mee afgelopen moet zijn, is het fabeltje dat de agrarische sector welbewust naar de verdoemenis wordt geholpen door een stelletje malloten – ‘malloten’ in de zin van woke, linksige, geitenwollen types. Op zulke types zal best het nodige aan te merken zijn, maar beslist niet dat ze verantwoordelijk zijn voor de wetgeving op agrarisch gebied. Vergeet niet: die wetgeving is in Nederland en Europa vooral tot stand gekomen door christendemocratische, agrarische types met gezond boerenverstand, gesteund door een machtige lobby.

(Dit stukje verscheen vandaag in iets andere vorm ook in Via Horst-Venray)