Tweet van wethouder Leon Litjens van afgelopen dinsdag:
‘Wij krijgen vragen over onze declaraties. We hebben niets te verbergen dus iedereen kan ze inzien op www.horstaandemaas.nl’.
Bekloppt of niet, ik ben zo iemand die de declaraties van het Horster gemeentebestuur dan inderdaad op
internet gaat bekijken. Stuk voor stuk heb ik ze doorgenomen, die eindeloze staten van
‘Reis- en verblijfkosten voor reizen, gemaakt voor uitoefening van het ambt’. Zie het maar als een beloning voor de transparantie van de dames en heren.
Ben ik er iets wijzer van geworden? Wat dacht je wat! Zo blijkt dat burgemeester en wethouders bijzonder slechte eters zijn. Of beter gezegd: bijzonder slechte eters op kosten van de gemeenschap. Mensen die de hele dag op pad zijn voor ons, zou ik ook graag een etentje op onze rekening gunnen, maar blijkbaar is dat hun eer te na. Zelfs als de hongerklop echt dreigt toe te slaan, willen ze ons niet op kosten jagen. Want wat doet Leon Litjens als hij het op 2 september 2010 rond een uur of acht echt niet langer kan houden? Hij slaat bij BP tankstation De Veenen in Ede voor 1,69 euro een ‘broodje ei wit’ in en voor 2,25 euro een ‘bolletje gehakt’. Hoe vertederend!
De declaraties leren ons verder dat onze bestuurders verknocht zijn aan hun automobiel. Of Leon Litjens nu in Maastricht de opening van Resto Van Harte bijwoont (op 1 juni) dan wel in Den Haag Raymond Knops bezoekt (op 30 september), of Freek Selen nu naar Leeuwarden (7 juni) of Enschede (15 september) moet voor VNG-bijeenkomsten, of Birgit Op de Laak nu acte de présence geeft op een PvdA-wethoudersbijeenkomst in Maastricht (13 maart): ze stappen allemaal in de auto.
Alleen de burgemeester himself en wethouder Op de Laak maken behalve van de auto ook regelmatig gebruik van de trein. De burgemeester eerste klas, de wethouder tweede. Spreekt vanzelf, verschil moet er zijn.
Wie denkt dat het wethouderschap een aaneenschakeling van feestjes en partijen is, vergist zich. Er zitten ook veel vervelende verplichtingen bij. Eén voorbeeld slechts: wethouder Selen moet op 31 mei naar Sevenum. Bij ‘doel’ vermeldt hij:
‘Verplicht bezoek kermis.’ Dat noemen we nu opofferingsgezindheid. Gewoon klasse dat de wethouder dat kloteklusje in naam van ons allemaal opknapt. En denk nu niet dat hij de kaartjes voor de draaimolen, de rups en de botsauto’s declareert. Nee, het enige dat hij in rekening brengt, zijn de drie autokilometers van z’n huis naar de kermis en vice versa.
Maar heeft wethouder Litjens nu gelijk met z’n bewering dat het college niets te verbergen heeft wat betreft declaraties? Ik zou er bijna m’n hand voor in het vuur durven steken. Neem nu wethouder Selen. Die dient voor de maand juli doodleuk twee nagenoeg identieke onkostenformulieren in. Het ene op 2 augustus, het andere op 9 september. Beide keren door hem zelf getekend, beide keren voor akkoord getekend door de concerncontroller (zoek zelf naar de verschillen; klik op de afbeeldingen om ze te vergroten):
Curieus. Mij dunkt dat als je eerlijk opbiecht dat je twee nagenoeg dezelfde declaraties hebt ingediend, je inderdaad niets te verbergen hebt. Chapeau!
Bekloppt of niet, ik ben zo iemand die de declaraties van het Horster gemeentebestuur dan inderdaad op internet gaat bekijken. Stuk voor stuk heb ik ze doorgenomen, die eindeloze staten van ‘Reis- en verblijfkosten voor reizen, gemaakt voor uitoefening van het ambt’. Zie het maar als een beloning voor de transparantie van de dames en heren.
Ben ik er iets wijzer van geworden? Wat dacht je wat! Zo blijkt dat burgemeester en wethouders bijzonder slechte eters zijn. Of beter gezegd: bijzonder slechte eters op kosten van de gemeenschap. Mensen die de hele dag op pad zijn voor ons, zou ik ook graag een etentje op onze rekening gunnen, maar blijkbaar is dat hun eer te na. Zelfs als de hongerklop echt dreigt toe te slaan, willen ze ons niet op kosten jagen. Want wat doet Leon Litjens als hij het op 2 september 2010 rond een uur of acht echt niet langer kan houden? Hij slaat bij BP tankstation De Veenen in Ede voor 1,69 euro een ‘broodje ei wit’ in en voor 2,25 euro een ‘bolletje gehakt’. Hoe vertederend!
De declaraties leren ons verder dat onze bestuurders verknocht zijn aan hun automobiel. Of Leon Litjens nu in Maastricht de opening van Resto Van Harte bijwoont (op 1 juni) dan wel in Den Haag Raymond Knops bezoekt (op 30 september), of Freek Selen nu naar Leeuwarden (7 juni) of Enschede (15 september) moet voor VNG-bijeenkomsten, of Birgit Op de Laak nu acte de présence geeft op een PvdA-wethoudersbijeenkomst in Maastricht (13 maart): ze stappen allemaal in de auto.
Alleen de burgemeester himself en wethouder Op de Laak maken behalve van de auto ook regelmatig gebruik van de trein. De burgemeester eerste klas, de wethouder tweede. Spreekt vanzelf, verschil moet er zijn. 
Wie denkt dat het wethouderschap een aaneenschakeling van feestjes en partijen is, vergist zich. Er zitten ook veel vervelende verplichtingen bij. Eén voorbeeld slechts: wethouder Selen moet op 31 mei naar Sevenum. Bij ‘doel’ vermeldt hij: ‘Verplicht bezoek kermis.’ Dat noemen we nu opofferingsgezindheid. Gewoon klasse dat de wethouder dat kloteklusje in naam van ons allemaal opknapt. En denk nu niet dat hij de kaartjes voor de draaimolen, de rups en de botsauto’s declareert. Nee, het enige dat hij in rekening brengt, zijn de drie autokilometers van z’n huis naar de kermis en vice versa. 
Maar heeft wethouder Litjens nu gelijk met z’n bewering dat het college niets te verbergen heeft wat betreft declaraties? Ik zou er bijna m’n hand voor in het vuur durven steken. Neem nu wethouder Selen. Die dient voor de maand juli doodleuk twee nagenoeg identieke onkostenformulieren in. Het ene op 2 augustus, het andere op 9 september. Beide keren door hem zelf getekend, beide keren voor akkoord getekend door de concerncontroller (zoek zelf naar de verschillen; klik op de afbeeldingen om ze te vergroten):
Curieus. Mij dunkt dat als je eerlijk opbiecht dat je twee nagenoeg dezelfde declaraties hebt ingediend, je inderdaad niets te verbergen hebt. Chapeau!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten