Actualisatie – Olifantenpaadjes (16)

Op 2 januari 2012 bestempelde ik dit olifantenpaadje, gelegen aan het nog altijd naamloze steegje tussen Smidseplein en Veemarkt, tot veelbelovendste Horster olifantenpaadje van dat moment (klik hier).

Een half jaar later heette het (klik hier) over hetzelfde olifantenpaadje:

‘Hoewel ik (onderweg naar bakkerij Gerards-Steeghs – ja, die van die overheerlijke kersenkruimelvlaai) zelf minimaal eenmaal per week m’n best doe dit paadje op te stoten in de vaart der olifantenpaadjes moet ik tot m’n ongenoegen toch constateren dat het wat blijft steken in z’n ontwikkeling. Kunnen we het niet met z’n allen een impuls geven? Overigens: ook als er een auto geparkeerd staat (hetgeen bijna altijd het geval is), hoeft u zich niet geremd te voelen gebruik te maken van het paadje. Het zou toch zonde zijn als het een vroege dood zou sterven?’

De Werdegang van dit olifantenpaadje in de afgelopen drie jaar heb ik helaas niet fotografisch vastgelegd. Maar neem van mij aan dat het bepaald niet in z’n ontwikkeling bleef steken. Integendeel: het groeide uit tot een volwaardig olifantenpaadje, een anarchistisch lichtpuntje  te midden van de schier eindeloze steenvlakten die het centrum van Horst teisteren. Anarchistisch lichtpuntje? Dat kunnen we natuurlijk niet hebben in Horst. En dus heeft de netheidspolitie deze week weer eens genadeloos toegeslagen.

Beplanting beetje herschikt, paaltjes geplaatst, ijzerdraadje gespannen, olifantenpaadje verdwenen, alles weer netjes – kleinburgerlijk Horst kan weer rustig gaan slapen. De vraag is alleen of het olifantenpaadje zich iets gelegen laat liggen aan de netheidspolitie en haar maatregelen.

Olifantenpaadjes zijn weerbarstig en geven zich niet zomaar gewonnen. Ik heb daarom goede hoop dat het geschut dat de netheidspolitie afgelopen week heeft ingezet niet grof genoeg is en dat het paadje zich voor het moment even in de luctorfase (‘ik worstel’) bevindt. Laat er enkele weekeinden en vooral drie dagen carnavalsgeweld overheen gaan en ik ben ervan overtuigd dat de emergofase (‘ik kom boven’) lonkt. Daarvoor laten die paaltjes zich gewoonweg te eenvoudig uit de grond rukken en laat dat ijzerdraadje zich te eenvoudig molesteren. Daarna rust op ons de verplichting het paadje weer in volle glorie te doen herrijzen. Ik reken op u.