Intermezzo – Ryan (3)

‘Op dinsdag 13 oktober maakte het kabinet de nieuwe maatregelen bekend om te strijden tegen het coronavirus. Een fors pakket aan maatregelen, dat er enorm inhakt weer. Helaas was dat nodig, volgens het kabinet. Ik moet zeggen dat ik daar hoe langer hoe meer mijn twijfels bij begin te krijgen. Want ook ik vraag me wel eens af van: is dit nou wel nodig? Gaat het niet veel te veel over hoe laat de horeca dicht moet? Of de horeca dicht moet? Waar welke kantine wel of niet open mocht blijven? In plaats van de fundamentele vraag die voorligt: is het wel logisch als er geen koopavond meer mag zijn? Want met koopavonden heb je meer tijd en zou je dus meer spreiding kunnen krijgen. En ik erger me ook wel eens aan het feit dat we mensen aan het beschermen zijn die er misschien in de supermarkt of op een andere plek niet per se blijk van geven dat zij zélf heel veel waarde hechten aan die regels. En ik zie ook wat het met onze jongeren doet die eigenlijk nergens meer terecht kunnen en dan maar op een andere plek toch hun vertier en hun gezelschap gaan zoeken. En tegelijkertijd is het wat het is. En hebben we ons gewoon te houden aan de regels die het kabinet ons oplegt. En mag u van mij verwachten en van de gemeente verwachten dat we u daarop aanspreken en dat we u aansporen om die regels te volgen. Dus heb geen twijfel. Ook hier denken we wel eens “Goh, moet dat allemaal wel zo? Is dit allemaal wel verstandig?” Maar we zijn er voor om samen te zorgen dat we corona onder controle krijgen.’

Aldus onze burgemeester, Ryan Palmen, gisteren in een videoboodschap, niet gepubliceerd op de gemeentelijke kanalen maar op zijn Facebookpagina (klik hier). Onze burgemeester begint zelf hoe langer hoe meer twijfels te krijgen en roept tegelijkertijd z’n burgers toe: ‘Heb geen twijfel.’ Jezelf het recht toe-eigenen om te twijfelen en je burgers datzelfde recht ontzeggen. Je moet maar durven.

Het mag dus niet meer, maar stel dat ik toch nog mocht twijfelen. Ik ben ervan overtuigd dat ik dan zou twijfelen of het al dan niet afschaffen van koopavonden inderdaad de fundamentele vraag is die nu voorligt. Is dat werkelijk waar het onder deze omstandigheden om gaat?   

Als ik toch nog mocht twijfelen, zou ik mezelf waarschijnlijk ook afvragen of dit de woorden zijn van een loyaal overheidsdienaar of van een burgervader die een wit voetje probeert te halen bij z’n kinderen. Ongetwijfeld zou ik ook twijfelen over de vraag of dit wel de juiste manier is om draagvlak voor de maatregelen te krijgen bij de bevolking.

Iets waar ik ook heel zeker over zou twijfelen (mijn leven bestond tot gisteren voor naar schatting negentig procent uit twijfelen) mits dat nog was toegestaan: moet ik dit stukje wel schrijven en publiceren? Maar nu het is wat het is en ik niet meer mag twijfelen zeg, schrijf en publiceer ik:

Beste burgemeester,

dat u als persoon vraagtekens zet bij sommige (onderdelen van) overheidsmaatregelen is logisch, u bent heus niet de enige. Alleen heeft u die maatregelen als hoogste lokale vertegenwoordiger van de overheid wel uit te voeren. Als u als burgemeester twijfels heeft, dan zijn er uiteindelijk drie mogelijkheden:
1. u schaart zich niet achter de maatregelen en handelt daarnaar door de bevolking op te roepen ze niet na te leven (burgerlijke ongehoorzaamheid);
2. u schaart zich achter de maatregelen, u roept de bevolking vol overtuiging op ze na te leven en maakt intussen de bevoegde autoriteiten deelgenoot van uw twijfels;
3. u schaart zich achter de maatregelen, u roept de bevolking vol overtuiging op ze na te leven en u doet verder niets.
De tussenweg die u steeds kiest (‘Ik ben het er niet mee eens, maar …’) ontbeert elke overtuiging en getuigt van zwak leiderschap. Kunt u zich niet verenigen met de inhoud van overheidsmaatregelen die u moet uitvoeren, ga dan niet in het openbaar zitten mokken, maar kras gewoon op.